| ผู้เขียน | ปดิวลดา บวรศักดิ์ |
|---|---|
| เผยแพร่ |
ถ้าพูดถึงคำว่า “ขนม” คงจะนึกถึง “ขนมหวาน” ต่าง ๆ เหมารวมไปถึงขนมกรุบกรอบที่ขายตามร้านสะดวกซื้อทั่วไป ซึ่งคำนี้ พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 บัญญัติความหมายไว้ว่า “ของกินที่ไม่ใช่กับข้าว มักปรุงด้วยแป้งหรือข้าวกับกะทิหรือนํ้าตาล, ของหวาน”
แล้วทำไมคนไทยต้องเรียกสิ่งนี้ว่าขนม?
พระเจ้าราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นจรัสพรปฏิภาณ พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงสันนิษฐานไว้ว่า เหตุที่เรียกว่า “ขนม” มีที่มาจากคำว่า “เข้าหนม” ในสมัยก่อน โดย เข้า คือการเขียนแบบโบราณที่หมายถึง ข้าว ส่วน หนม แปลว่า หวาน รวมกันเป็นเข้าหนม นานวันเข้าก็มีการเปลี่ยนแปลงเสียงเป็น “ขนม”
ขณะที่ ส. พลายน้อย ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. 2553 มีความเห็นคล้ายกับกรมหมื่นจรัสพรปฏิภาณ โดยอธิบายคำนี้ไว้ในหนังสือ “ขนมแม่เอ๊ย” ว่า ในภาษาถิ่นแถบอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม และบ้านเซบั้งไฟ ในประเทศลาว ปรากฏคำว่า “หนม” ที่เป็นกิริยา หมายถึง นวด ส่วนพงศาวดารเมืองน่านเรียกขนมว่า เข้าหนม เหมือนกับภาษาไทยลื้อว่า “เข้าหนม”
จึงทำให้ ส. พลายน้อย สันนิษฐานว่าขนมก็น่าจะมาจากคำว่า “เข้าหนม” เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีข้อสันนิษฐานว่า ขนมอาจมาจากภาษามอญว่า “คนุม” หรือ “คนอม” ก็เป็นได้
แม้จะไม่รู้แน่ชัดว่าท้ายที่สุดแล้วคำว่าขนมมีที่มาจากอะไรกันแน่ แต่คำว่าขนมในปัจจุบันก็แปรเปลี่ยน จากเดิมที่เรียกแค่ ขนมหวาน ก็เหมารวมไปถึง ขนมขบเคี้ยว ขนมที่ไม่ได้มีรสชาติหวาน เป็นต้น
อ่านเพิ่มเติม :
- “สูตรขนมไทย” ท้าวทองกีบม้าไม่ได้กำเนิดในสยาม?
- “จันอับ” ขนมตั้งแต่ยุคอยุธยา ฮิตจนยุครัตนโกสินทร์ถึงขั้นเก็บภาษี
- ย้อนที่มา “ขนมหม้อแกง” จากขนมไฮโซของท้าวทองกีบม้า ทำใส่หม้อทองคำ-ทองเหลือง
อ้างอิง :
https://www.silpa-mag.com/culture/article_66590
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 7 ธันวาคม 2566
