| ผู้เขียน | ปดิวลดา บวรศักดิ์ |
|---|---|
| เผยแพร่ |
“ซุ้มประตูจิ่งเต๋อ” หรือซุ้มประตูแห่งถนน “จิ่งเต๋อ” (景德街牌楼) เป็นซุ้มประตูจีนที่สร้างขึ้น และเคยตั้งอยู่บริเวณฟูเฉิงเหมิน ย่านหนึ่งใน เมืองปักกิ่ง สมัยราชวงศ์หมิง ตั้งแต่เกือบ 500 ปีก่อน เป็นโบราณวัตถุขนาดใหญ่ ที่เป็นส่วนหนึ่งของศาลบูชาบูรพกษัตริย์ ในยุคราชวงศ์หมิง
ทว่า ใน ค.ศ. 1953 ในยุคสาธารณรัฐประชาชนจีน (ค.ศ. 1949-ปัจจุบัน) รัฐบาลกลับมีคำสั่งให้รื้อซุ้มประตูจิ่งเต๋อ เนื่องจากรัฐต้องการขยายถนนเพื่อความก้าวหน้าของประเทศ รวมถึงกระแสการเมืองขณะนั้น ที่การต่อต้านวัฒนธรรมโบราณเริ่มคุกรุ่น
ถึงแม้ว่าบรรดาสถาปนิก รวมถึง “เหลียงซือเฉิง” (梁思成) บิดาแห่งวงการสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ของจีนจะพยายามต้านทานกระแสความคิดดังกล่าว และให้เหตุผลด้านการอนุรักษ์ผังเมืองในการต่อสู้ เพื่อให้รัฐบาลจีนรักษาซุ้มประตูนี้ไว้ เพื่อเป็นเอกลักษณ์ของปักกิ่งแล้วก็ตาม ทว่าไม่สามารถต้านทานกระแสในตอนนั้นได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ เหลียงซือเฉิง เอ่ยถึง “ซุ้มประตูจิ่งเต๋อ” ซึ่งเปรียบเสมือนความสวยงาม ที่รอวันสิ้นสุดลงไว้ว่า “พระอาทิตย์ยามใกล้ตกดิน แม้จะสวยงามที่สุด แต่นั่นคือเวลาที่จะต้องจบลงในไม่ช้า”
อย่างไรก็ตาม ซุ้มประตูดังกล่าวได้รับการขนานนามจากสถาปนิกคนดังว่า เป็นซุ้มประตูที่สวยงามที่สุดในปักกิ่ง และความพยายามดังกล่าวของเขาก็ไม่สูญเปล่า
เพราะต่อมา รัฐบาลจีนได้นำซุ้มประตูนี้มาซ่อมแซม หลังจากเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์สถาปัตยกรรมจีนโบราณ และนำมาตั้งไว้ในโถงต้อนรับของพิพิธภัณฑ์เมืองหลวง, ปักกิ่ง เพื่อบอกเล่าเรื่องราวในอดีตของนครหลวงแห่งนี้อีกครั้ง
อ่านเพิ่มเติม :
- ไขปริศนา ความนัยของ “สิงโตหูตั้ง-หูพับ” ใน พระราชวังต้องห้ามของจีน
- ประติมากรรมศิลาจีน ในวัด กับ ความหมายที่แท้จริงของ คำว่า “อับเฉา”
- ชมประติมากรรม เทพหน้าดุ “จูนิ ชินโช” ผู้พิทักษ์พระพุทธศาสนาของ ญี่ปุ่น
- นักโบราณฯ จีนโวยสื่ออังกฤษ รายงานไม่ครบถ้วน กรณีอิทธิพลกรีกต่อ “กองทัพตุ๊กตาดินเผา”
อ้างอิง :
นิธิพันธ์ วิประวิทย์. ระหว่างบรรทัด สถาปัตย์แดนมังกร. กรุงเทพฯ: มติชน, 2562.
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ (แบบเว็บไซต์) ครั้งแรกเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2567
