| ผู้เขียน | เสมียนนารี |
|---|---|
| เผยแพร่ |
ยี่กอฮง เจ้ามือหวยในตำนาน รับมือเลขเด็ดอย่างไร และดูเคล็ดวิธีออกหวยในอดีต
ใกล้วันเวลาหวยออก บรรดาคอหวยก็ต้องไปหา “เลขเด็ด” จากสถานที่ต่างๆ ที่ขึ้นชื่อว่าแม่น, ว่าศักดิ์สิทธิ์ ไปขัดถูจากต้นไม้ หรือพระพุทธรูป ฯลฯ ซึ่งไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบันก็ไม่แตกต่างกันมากนัก
ถ้าเป็นปัจจุบัน เลขเด็ดมาแรง ถ้าเป็นสลากแบ่งรัฐบาลก็คงขายหมดตั้งแต่ช่วงต้นๆ ใครซื้อเลขดีเลขเด็ดไม่ทันก็ต้องอาศัย “หวยใต้ดิน” ที่หลายครั้งเจ้ามือใจไม่ถึง ไม่กล้ารับแทง หรือรับก็มีเงื่อนไขจ่ายต่ำกว่าปกติ
แต่ในอดีต “เจ้ามือหวย” ในตำนานของไทยอย่าง “ยี่กอฮง” มีวิธีรับมือ
ยี่กอฮงหรือพระอนุวัตรราชนิยม (ฮง เตชะวณิชย์ พ.ศ. 2392-2479) นายอากรบ่อนเบี้ย คุมการออกหวย ก ข และทำการค้าหลายอย่าง
กาญจนาคพันธุ์ หรือ ขุนวิจิตรมาตรา (2440-2523) นักคิดนักเขียนคนสำคัญของไทย กล่าวไว้ใน “กรุงเทพฯ เมื่อวานนี้” ว่า เคยมีโอกาสพบและพูดคุยกับท่านในวัยเกือบ 60 ปีอยู่หลายครั้ง หลายเรื่อง รวมทั้งเรื่อง “หวย” เช่นที่บันทึกถึงเวลาที่จะออกหวย ท่านเล่าว่า ต้องเซ่นไหว้ตัวหวย ตั้งสมาธิก่อนออกว่า
“ที่โรงหวยมีห้องพิเศษสำหรับท่านห้องหนึ่ง มีเครื่องบูชาและตัวหวย ท่านบอกเวลาจะออกหวย ท่านทำพิธีบูชาเสร็จแล้ว ก็หยิบตัวหวยที่จะออก (เป็นแผ่นกระดานสี่เหลี่ยมผืนผ้า โตกว่าฝ่ามือใหญ่ๆ) ใส่พานคลุมผ้าเดินจากที่บูชามา ระหว่างนั้นต้องสำรวมใจให้แน่วแน่
ก่อนจะออกประตูห้องถ้าได้ยินเสียงจิ้งจกทักหรืออะไรที่ทำให้สะดุดใจ ต้องกลับไปเลือกตัวหวยที่จะออกใหม่ (คือมีสูตรหรือยี่ต๊อกไว้แล้ว เผื่อเลือกว่าจะออกตัวนั้นตัวนี้จึงจะได้มากได้น้อยอย่างไร) แต้ถ้าไม่มีอะไรสะดุดใจ ก็ออกประตูมาเอาตัวหวยไปแขวนไว้ให้คนดูว่าออกอะไร”
นอกจากนี้บรรดา “เลขเด็ด” ที่คอหวยไปขอมาจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ท่านก็ตามไปแก้เคล็ด
“แต่ที่แปลกไปก็คือท่านเล่าถึงตัวท่านที่ต้องผจญกับผีต่างๆ ท่านว่ามีมันมารบกวนจนท่านต้องทําเครื่องเช่นให้ทุกวัน เพื่อมันจะได้ไม่ไปกินเครื่องเซ่นคนอื่น แล้วบอกหวยให้แก่เขา ท่านบอกว่า ท่านรู้วิธีที่เขาทําขอหวยกันทุกอย่าง แปลว่าท่านต้องผจญกับคนแทงหวยทั่วทั้งเมืองไทย
ข้างต้นข้าพเจ้าเล่าถึงคนไปขัดถูพระพุทธรูปนั้น เป็นพระพุทธรูปวัดร้างไม่มีพระสงฆ์ โบสถ์วิหารพังทิ้งตากแดดตากฝน วัดดีๆ ไปขัดถูไม่ได้ นอกจากเขาจะมีสั่นติ้ว พระพุทธรูปวัดร้างอย่างนี้ คุณพระท่านบอกว่า บางรายให้หวยคนถูกบ่อยก็มี คือถูกแล้วลือกันคนก็ไปขัดมาก
คุณพระท่านรู้ ท่านก็เล่าว่าต้องไปเซ่นแล้วเอาเหล็กตะปูไปตอกที่ขาหรือใต้บั้นเอว เป็นเคล็ดว่าขออย่าบอกหวยให้ใครเลย บางคราวไปตอกที่ต้นไม้”
นอกจากยี่กอฮงแล้ว กาญนาคพันธุ์ยังได้พบ หลงจู๊เซี้ยง-ผู้จัดการโรงหวย และ นายขาว-คนใบ้หวย ที่ กาญจนาคพันธุ์เขียนไว้ว่า
“ที่น่าขันที่สุดก็คือ คนที่ใบ้หวยคือ นายขาวนั้นเอง ข้าพเจ้าแวะไปคุยกับนายขาวที่เรือนหลายครั้ง ได้ความว่าที่ใบ้หวยนั้นใบ้ไปตามธรรมเนียม ซึ่งคุณพระ [ยี่กองฮง] ไม่ได้อ่านหรือได้ฟังว่าใบ้อย่างไรเลย และตัวนายขาวเองก็ไม่รู้ว่าหวยจะออกอะไร
ตื่นเช้าขึ้นนึกอะไรได้ก็เขียนใส่กระดาษไปปิดไว้ที่เสาโรงหวย ตามที่ข้าพเจ้าเล่ามาแล้วทุกวัน คนมาดูใบ้หวยก็นึกเอาเองว่าคงจะออกตัวนั้นตัวนี้ ซึ่งความจริงคนใบ้ก็ไม่รู้ คนออกก็ไม่รู้ คนแทงก็หลงคิด นอกจากปะเหมาะเคราะห์ดี คนแทงบังเอิญฟลุกไปแทงถูกเข้าได้บ้าง”
อ่านเพิ่มเติม :
- “ยี่กอฮง” ครอบครัวตกอับขอทาน สู่เศรษฐีจีนในไทย พบหายนะการเงินได้อย่างไร?
- “ยี่กอฮง” นำพ่อค้าจีนตั้งบริษัท “สู้” ฝรั่งผูกขาดธุรกิจเดินเรือไปฮ่องกง-ซัวเถา
- “สลากกินแบ่งรัฐบาล” แหล่งรายได้สำคัญของรัฐบาลไทย มรดกคณะราษฎร
อ้างอิง :
กาญจนาคพันธุ์. กรุงเทพฯ เมื่อวานนี้, สำนักพิมพ์สารคดี, พิมพ์ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2545
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 14 กรกฎาคม 2563
