| ผู้เขียน | เสมียนนารี |
|---|---|
| เผยแพร่ |
ใกล้วันเวลาหวยออก บรรดาคอหวยก็ต้องไปหา “เลขเด็ด” จากสถานที่ต่างๆ ที่ขึ้นชื่อว่าแม่น, ว่าศักดิ์สิทธิ์ ไปขัดถูจากต้นไม้ หรือพระพุทธรูป ฯลฯ ซึ่งไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบันก็ไม่แตกต่างกันมากนัก
ถ้าเป็นปัจจุบัน เลขเด็ดมาแรง ถ้าเป็นสลากแบ่งรัฐบาลก็คงขายหมดตั้งแต่ช่วงต้นๆ ใครซื้อเลขดีเลขเด็ดไม่ทันก็ต้องอาศัย “หวยใต้ดิน” ที่หลายครั้งเจ้ามือใจไม่ถึง ไม่กล้ารับแทง หรือรับก็มีเงื่อนไขจ่ายต่ำกว่าปกติ
แต่ในอดีตเจ้ามือหวยในตำนานของไทย “ยี่กอฮง” มีวิธีรับมือ
ยี่กอฮง (พ.ศ. 2392-2479) หรือพระอนุวัตรราชนิยม (ฮง เตชะวณิชย์) นายอากรบ่อนเบี้ย คุมการออกหวย ก ข และทำการค้าหลายอย่าง
กาญจนาคพันธุ์ หรือ ขุนวิจิตรมาตรา (2440-2523) นักคิดนักเขียนคนสำคัญของไทย กล่าวไว้ใน “กรุงเทพฯ เมื่อวานนี้” ว่า เคยมีโอกาสพบและพูดคุยกับยี่ก่อฮง ในวัยเกือบ 60 ปี อยู่หลายครั้ง หลายเรื่อง รวมทั้งเรื่อง “หวย” เช่นที่บันทึกถึงเวลาที่จะออกหวย ยี่อกอฮงเล่าว่า ต้องเซ่นไหว้ตัวหวย ตั้งสมาธิก่อนออกว่า
“ที่โรงหวยมีห้องพิเศษสำหรับท่าน [ยี่กอฮง] ห้องหนึ่ง มีเครื่องบูชาและตัวหวย ท่านบอกเวลาจะออกหวย ท่านทำพิธีบูชาเสร็จแล้ว ก็หยิบตัวหวยที่จะออก (เป็นแผ่นกระดานสี่เหลี่ยมผืนผ้า โตกว่าฝ่ามือใหญ่ๆ) ใส่พานคลุมผ้าเดินจากที่บูชามา ระหว่างนั้นต้องสำรวมใจให้แน่วแน่
ก่อนจะออกประตูห้องถ้าได้ยินเสียงจิ้งจกทักหรืออะไรที่ทำให้สะดุดใจ ต้องกลับไปเลือกตัวหวยที่จะออกใหม่ (คือมีสูตรหรือยี่ต๊อกไว้แล้ว เผื่อเลือกว่าจะออกตัวนั้นตัวนี้จึงจะได้มากได้น้อยอย่างไร) แต้ถ้าไม่มีอะไรสะดุดใจ ก็ออกประตูมาเอาตัวหวยไปแขวนไว้ให้คนดูว่าออกอะไร”
นอกจากนี้บรรดาเลขเด็ดที่คอหวยไปขอมาจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ยี่กอฮงก็ตามไปแก้เคล็ด
“แต่ที่แปลกไปก็คือท่านเล่าถึงตัวท่านที่ต้องผจญกับผีต่างๆ ท่านว่ามีมันมารบกวนจนท่านต้องทําเครื่องเช่นให้ทุกวัน เพื่อมันจะได้ไม่ไปกินเครื่องเซ่นคนอื่น แล้วบอกหวยให้แก่เขา ท่านบอกว่า ท่านรู้วิธีที่เขาทําขอหวยกันทุกอย่าง แปลว่าท่านต้องผจญกับคนแทงหวยทั่วทั้งเมืองไทย
ข้างต้นข้าพเจ้าเล่าถึงคนไปขัดถูพระพุทธรูปนั้น เป็นพระพุทธรูปวัดร้างไม่มีพระสงฆ์ โบสถ์วิหารพังทิ้งตากแดดตากฝน วัดดีๆ ไปขัดถูไม่ได้ นอกจากเขาจะมีสั่นติ้ว พระพุทธรูปวัดร้างอย่างนี้ คุณพระท่านบอกว่า บางรายให้หวยคนถูกบ่อยก็มี คือถูกแล้วลือกันคนก็ไปขัดมาก
คุณพระท่านรู้ ท่านก็เล่าว่าต้องไปเซ่นแล้วเอาเหล็กตะปูไปตอกที่ขาหรือใต้บั้นเอว เป็นเคล็ดว่าขออย่าบอกหวยให้ใครเลย บางคราวไปตอกที่ต้นไม้”
นอกจากยี่กอฮงแล้ว กาญนาคพันธุ์ยังได้พบกับหลงจู๊เซี้ยง-ผู้จัดการโรงหวย และนายขาว-คนใบ้หวย ที่ กาญจนาคพันธุ์เขียนไว้ว่า
“ที่น่าขันที่สุดก็คือ คนที่ใบ้หวยคือ นายขาวนั้นเอง ข้าพเจ้าแวะไปคุยกับนายขาวที่เรือนหลายครั้ง ได้ความว่าที่ใบ้หวยนั้นใบ้ไปตามธรรมเนียม ซึ่งคุณพระ [ยี่กองฮง] ไม่ได้อ่านหรือได้ฟังว่าใบ้อย่างไรเลย และตัวนายขาวเองก็ไม่รู้ว่าหวยจะออกอะไร
ตื่นเช้าขึ้นนึกอะไรได้ก็เขียนใส่กระดาษไปปิดไว้ที่เสาโรงหวย ตามที่ข้าพเจ้าเล่ามาแล้วทุกวัน คนมาดูใบ้หวยก็นึกเอาเองว่าคงจะออกตัวนั้นตัวนี้ ซึ่งความจริงคนใบ้ก็ไม่รู้ คนออกก็ไม่รู้ คนแทงก็หลงคิด นอกจากปะเหมาะเคราะห์ดี คนแทงบังเอิญฟลุกไปแทงถูกเข้าได้บ้าง”
อ่านเพิ่มเติม :
- “ยี่กอฮง” ครอบครัวตกอับขอทาน สู่เศรษฐีจีนในไทย พบหายนะการเงินได้อย่างไร?
- “ยี่กอฮง” นำพ่อค้าจีนตั้งบริษัท “สู้” ฝรั่งผูกขาดธุรกิจเดินเรือไปฮ่องกง-ซัวเถา
ข้อมูลจาก :
กาญจนาคพันธุ์. กรุงเทพฯ เมื่อวานนี้, สำนักพิมพ์สารคดี, พิมพ์ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2545
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 14 กรกฎาคม 2563
