| ผู้เขียน | ธนกฤต ก้องเวหา |
|---|---|
| เผยแพร่ |
สุจิตต์ วงษ์เทศ กล่าวว่า บรรดาวัยรุ่นหญิงชายของไทยในอดีต มีเพศสัมพันธ์กันตั้งแต่อายุ 15 ปี (โดยเฉลี่ย) สิ่งนี้สะท้อนผ่าน “นางในวรรณคดี” ทั้งการแต่งงานเป็นผัวเมียอย่างถูกต้องตามประเพณี และการลักลอบได้เสีย นี่คือปกติธรรมดาเช่นเดียวกับวัยรุ่นทั่วโลก ก่อนสังคมยุคต้นกรุงเทพฯ จะรับวัฒนธรรมแบบวิกตอเรียน ซึ่งมอง “เซ็กส์” เป็นเรื่องลามก หรือแม้กระทั่งมองการมีเพศสัมพันธ์ในวัยรุ่นคือการ “ชิงสุกก่อนห่าม”
เรื่องนี้เห็นจะจริงดังว่า เพราะค่านิยมเรื่องเพศหรือการได้เสียเป็นเมียผัว ตามที่ปรากฏในวรรณคดีไทย ล้วนบ่งชี้ว่า “นางในวรรณคดี” มีเพศสัมพันธ์ (ได้ผัว) เฉลี่ยระหว่างอายุ 14-16 ปี
นางพิมพิลาไลย (วันทอง) มีเพศสัมพันธ์กับพลายแก้ว (ขุนแผน) ครั้งแรกขณะอายุ 16 ปี ตอนหนึ่งของกลอนเสภา นางพิมบอกอายุตนเองชัดเจนว่า “ฉันฤาปีชวดนะหม่อมพี่ สิบหกปีปีนี้พึ่งปริปริ่ม” ส่วนพลายแก้วขณะนั้นอายุ 18 ปี ด้านขุนช้างเองมีเมียคนแรกตั้งแต่อายุ 15 ปี ชื่อว่า นางแก่นแก้ว ไม่ทราบว่าขณะนั้นอายุเท่าใด แต่คงไล่เลี่ยกับผัว
นางลาวทอง สตรีอีกคนที่พลายแก้วได้เป็นเมียเมื่อครั้งยกทัพตีเมืองเชียงใหม่ มีเพศสัมพันธ์กับพลายแก้วตอนอายุ 15 ปี ดังว่า “เจริญรุ่นละมุนทั้งกายา อายุได้สิบห้าปีปลาย” หรืออย่าง นางสร้อยทอง ธิดาเจ้าล้านช้างผู้ถูกยกให้สมเด็จพระพันวษา ก็มีอายุ 15 ปี เช่นกัน ดังนี้ “ถึงโฉมงามสร้อยทองต้องพระทัย พึ่งรุ่นจำเริญวัยสิบห้าปี”
อันที่จริง สตรีนางอื่น ๆ ที่ปรากฏในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ต่างมีผัวตั้งแต่อายุสิบกลาง ๆ ทั้งนั้น ที่อายุมากหน่อยเห็นจะเป็น “นางสายทอง” พี่เลี้ยงของนางพิม ผู้เป็นชู้รักสู่สมกับพลายแก้วขณะที่นางอายุ 22 ปีแล้ว
หากจะบอกว่าขุนช้างขุนแผนเป็นนิทานชาวบ้าน เล่าเรื่องของชาวบ้าน การมีผัววัยแรกแย้มของสตรีในขุนช้างขุนแผนจะบอกค่านิยมในอดีตได้อย่างไร ขอให้ดู นางสีดา ที่พออายุ 16 ปี ก็เข้า “พิธียกศิลป์” แล้วแต่งงานกับพระราม ตามพระราชนิพนธ์รามเกียรติ์ รัชกาลที่ 1 กล่าวไว้ชัดเจนว่า
“จึ่งดำริถวิลในวิญญาณ์ ด้วยพระธิดาโฉมศรี
ชันษาก็ได้สิบหกปี ควรมีคู่ภิรมย์รัก
จำจะตั้งพิธียกศิลป์ บอกกษัตริย์ให้สิ้นทั้งไตรจักร
ใครยกได้จะให้นงลักษณ์ เป็นอัครชายายาใจ ฯ”
อีกตัวอย่างคือ นางเกษรา ธิดาท้าวทศวงศา แห่งเมืองรมจักร คนรักของศรีสุวรรณ (น้องพระอภัยมณี) สุนทรภู่บรรยายให้คู่นี้มีเพศสัมพันธ์กันขณะฝ่ายหญิงอายุ 14 ปี ดังความว่า “ทั้งกายกรอ่อนละมุนพึ่งรุ่นสาว อายุราวสักสิบสี่ปีมะเส็ง” ส่วนศรีสุวรรณขณะนั้นมีอายุ 15 ปี
มโนห์รา นางเอกในละครชาวบ้านยอดนิยมสมัยอยุธยา ก็อยากมีผัวตั้งแต่อายุราว 14-15 ปี เพราะปรากฏในกลอนเป็นบทตัดพ้อว่าแม่หวงลูกสาว (ตนเอง) ไม่ให้มีผัวเหมือนลูกสาวบ้านอื่น ๆ จนบานปลายทะเลาะกันอย่างรุนแรง
สิ่งหนึ่งที่อาจสะท้อนค่านิยมนี้คือ คนในแดนสุวรรณภูมิราว พ.ศ. 1800 ร่วมยุคอโยธยา, สุโขทัย, นครธม (กัมพูชา) จะมีพิธี “สู่ขวัญ” เด็กหญิงอายุ 11 อย่างเข้า 12 ปี ซึ่งถือเป็นช่วงอายุโดยเฉลี่ยของการเริ่มมีระดู (ประจำเดือน) แปลว่าเริ่มมีความกำหนัด หรือเริ่มแตกเนื้อสาวแล้ว เท่ากับว่า นี่คือพิธีเพื่อบอกให้เตรียมตัวมีเพศสัมพันธ์อย่างมีสติและรู้เท่าทัน โดยก่อนวันพิธี มารดาและเด็กหญิงจะนอนด้วยกัน แต่หลังวันพิธีจะให้เด็กหญิงออกนอกห้องไปไหนมาไหนได้ตามใจ ไม่คอยบังคับหรือระแวดระวังกันอีกต่อไป [1]
ยิ่งไปกว่านั้น ชาวบาหลี ในเกาะบาหลี อินโดนีเซีย ก่อนเป็นอาณานิคมของดัตช์ เด็กหญิงบาหลีสามารถแต่งงานได้ตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ส่วนเด็กชายอายุ 12 ขวบ [2]
ข้อมูลจากกรมอนามัยระบุว่า วัยรุ่นยุคปัจจุบันจะมีเพศสัมพันธ์ช่วงอายุ 15-19 ปี จึงอยู่ในเกณฑ์ปกติของคนไทยสมัยก่อน วัยรุ่นไทยจึงไม่ได้กระทำการ “ชิงสุกก่อนห่าม” ตามที่ผู้ใหญ่กล่าวหา และไม่ได้ผิดปกติไปจากความเป็นมนุษย์แต่โบราณของภูมิภาคนี้เสียทีเดียว ขอเพียงรู้จักป้องกันการตั้งครรภ์อย่างไม่ตั้งใจ หรือมีลูกแบบยังไม่พร้อม ซึ่งสำคัญอย่างยิ่งในบริบทสังคมในปัจจุบัน
ทั้งนี้ นี่ไม่ใช่การส่งเสริมการมี เพศสัมพันธ์ หรือ เซ็กส์ ตั้งแต่อายุยังน้อย หากแต่นำเสนอสิ่งที่สะท้อนผ่านงานวรรณคดีไทย หากผู้อ่านนึกถึง “นางในวรรณคดี” ที่มีผัวตั้งแต่ “เจริญวัย” คนใดได้อีก ลองมาแลกเปลี่ยนกัน…
อ่านเพิ่มเติม :
- วัยรุ่นยุคอยุธยา อยากมีผัว
- “เซ็กส์หมู่” ในลิลิตพระลอ “บทอัศจรรย์” วิจิตรกามาแห่งวรรณคดีไทย
- SEX ท่ายาก-ใช้อุปกรณ์เสริม จากตำราเพศ คนโบราณแนะ ไม่น่าเบื่อ-เพิ่มมหาสนุก
เชิงอรรถ :
[1] โจวต้ากวาน; แปลโดย เฉลิม ยงบุญเกิด. (2543). บันทึกว่าด้วยขนบธรรมเนียมประเพณีของเจินละ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : มติชน.
[2] แอนโทนี รีด; แปลโดย พงษ์ศรี เลขะวัฒนะ. (2548). เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในยุคการค้า ค.ศ. 1450-1680 เล่ม 1 ดินแดนใต้ลม. เชียงใหม่ : ชิลค์เวอร์ม.
อ้างอิง :
สุนทรภู่. พระอภัยมณี. ใน ห้องสมุดดิจิทัลวัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ 24 สิงหาคม 2566. (ออนไลน์)
สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร. บทละครเรื่องรามเกียรติ์. ใน ห้องสมุดดิจิทัลวัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ 24 สิงหาคม 2566. (ออนไลน์)
เสภาเรื่องขุนข้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ. ใน ห้องสมุดดิจิทัลวัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ 24 สิงหาคม 2566. (ออนไลน์)
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2560). เซ็กซ์ดึกดำพรรพ์ ของบรรพชนไทย. กรุงเทพฯ : นาตาแฮก.
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 24 สิงหาคม 2566
