“หวี” เก่าที่สุดในสยาม นำเข้าจากอินเดีย อายุถึง 2,000 ปี

หวีงาช้าง พบที่เมืองโบราณจันเสน จ.นครสวรรค์

หวี ที่เราใช้หวีทุกวันนี้ มีมาแต่เมื่อไหร่นั้น ยังไม่ทราบ

แต่ในดินแดนไทย พบหลักฐานหวีที่เก่าที่สุดในขณะนี้ เป็นหวีทำมาจากงาช้างที่นำเข้ามาจากอินเดีย พบที่เมืองโบราณจันเสน อำเภอตาคลี จังหวัดนครสวรรค์ เมื่อพ.ศ. 2511-2512 เมื่อตรวจสอบอายุของหวีปรากฎว่ามีอายุถึง 2,000 ปีมาแล้ว

สภาพของหวีนั้นชำรุดแตกหักตรงบริเวณซี่ และด้านบนมีการทำภาพสลักอยู่ทั้ง 2 ด้าน ลวดลายที่ทำนั้น มีนักวิชาการสันนิษฐานว่า ลวดลายนั้นเปรียบเทียบได้กับศิลปะอินเดียภาคใต้ แบบอมราวดี (พุทธศตวรรษที่ 6-8)

ส่วนลวดลายนั้นแบ่งเป็น 2 ด้าน

ด้านหนึ่งเป็นรูปหงส์

อีกด้านจะแบ่งเป็นลาย 2 แถว ด้านบนเป็นสัญลักษณ์มงคล 8 อย่างตามคติอินเดีย โดยเรีงลำดับจากซ้ายมาขวา ดังนี้ พระอาทิตย์ (หรือพระจันทร์) หม้อปูรณฆฏะ รวงผึ้ง ศรีวัตสะ ฉัตร สังข์ แส้จามร และพระจันทร์(หรือพระอาทิตย์) และมีลายรูปม้าอยู่ด้านล่าง

บนแผ่นหวีมีลวดลายรูปหงส์
บนแผ่นหวีมีลวดลายรูปหงส์
ลวดลายสัญลักษณ์มงคล และ รูปม้า
ลวดลายสัญลักษณ์มงคล และ รูปม้า

นักวิชาการสันนิษฐานว่า เมื่อดูจากลวดลายที่ปรากฏบนหวีนี้แล้ว ผู้ที่ใช้หวีนี้ก็จะเกิดความเป็นสิริมงคลต่อตนเอง แต่ก็อาจจะใช้ประกอบพิธีกรรมก็เป็นได้

 


อ้างอิง :

หนังสือ มรดก 1,000 ปี เก่าที่สุดในสยาม เขียนโดย ผศ.ดร.รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง, (มิวเซียมเพรส.2556)


เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 9 กันยายน 2559