หน้าขาว ปากแดง มาตรฐานความงามสุดอันตรายจากยุคเรอแนซ็องส์

สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1 แห่งอังกฤษ (Queen Elizabeth I) มาตรฐานความงาม ยุคเรอแนซ็องส์
สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1 แห่งอังกฤษ (Queen Elizabeth I) (ภาพจาก Wikimedia Commons)

ผิวขาวซีด ปากแดงชาด มาตรฐานความงามอันตรายยุคเรอแนซ็องส์

ยุคเรอแนซ็องส์ (Renaissance) หรือช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 14-17 ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ความงามเป็นสิ่งที่ได้รับการยกย่องอย่างมาก โดยเฉพาะในหมู่ชนชั้นสูง หนึ่งในบุคคลสำคัญที่สะท้อนให้เห็นถึงมาตรฐานในยุคนั้นอย่างชัดเจนคือ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1 แห่งอังกฤษ (Queen Elizabeth I)

หนึ่งในมาตรฐานที่โดดเด่นที่สุดในยุคของสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธที่ 1 คือ ผิวขาวซีด ผู้คนในยุคนั้นเชื่อว่า ผิวขาวซีดเป็นสัญลักษณ์แห่งความสูงส่ง บ่งบอกว่าบุคคลผู้นั้นไม่ต้องทำงานกลางแจ้งเหมือนชาวนาชาวไร่

การมีผิวขาวจึงเป็นการแสดงออกถึงสถานะทางสังคมที่สูงส่ง

แต่กว่าจะเป็นผู้หญิงที่สังคมยอมรับ ต้องแลกมาด้วยการใช้เครื่องสำอางที่มีส่วนผสมของสารพิษ อย่าง รองพื้นเวนิเชียน เซรูส (Venetian ceruse) ซึ่งทำมาจากตะกั่วขาวผสมกับน้ำส้มสายชู 

“ตะกั่วขาว” ส่วนผสมหลักในการทำรองพื้นเวนิเชียน เซรูส (Venetian ceruse)
“ตะกั่วขาว” ส่วนผสมหลักในการทำรองพื้นเวนิเชียน เซรูส (Venetian ceruse)

เมื่อตะกั่วสัมผัสกับผิวหนังเป็นเวลานาน จะก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรง เช่น ปวดศีรษะ เส้นผมและฟันหลุดร่วง พิษสะสมทั่วร่างกาย ในระยะยาว อาจส่งผลต่อพัฒนาการทางสมอง รวมถึงทำให้เกิดความผิดปกติทางจิตได้

ทั้งหญิงสาวในยุคนั้นมักจะทาลิปสติกสีแดงชาดที่ทำจากซินนาบาร์ (Cinnabar) 

แม้ว่าซินนาบาร์จะให้สีแดงที่สวยงาม แต่มันกลับมีส่วนประกอบหลัก คือ ปรอทซัลไฟด์ (Mercury sulfide) สารพิษที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย หากสัมผัสหรือสูดดมเข้าไปเป็นเวลานาน จะส่งผลกระทบต่อระบบประสาทและระบบทางเดินหายใจ

สีแดงชาด จากปรอทซัลไฟด์
สีแดงชาด จากปรอทซัลไฟด์

นอกจากนั้น ยังมีมาตรฐานอื่น ๆ ที่ผู้หญิงในยุคนั้นต้องปฏิบัติตาม เช่น ใบหน้ารูปไข่เรียวเล็ก คิ้วโค้งสวย มีนัยน์ตาโต และผมสีทองถือเป็นสีผมที่สวยงามที่สุด 

ผู้หญิงหลายคนจึงย้อมผมหรือใช้แป้งฝุ่นสีทองโรยผม 

แม้จะรู้ว่าเครื่องสำอางเหล่านี้มีอันตรายถึงชีวิต แต่เหล่าหญิงสาวในยุคนั้นก็ยังคงใช้มันต่อไป เพราะเชื่อว่าเครื่องสำอางจะช่วยเพิ่มความมั่นใจและเสริมเสน่ห์ 

ท้ายที่สุด ช่วงศตวรรษที่ 19 มีงานวิจัยและเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับพิษของปรอทและตะกั่วมากขึ้น ทำให้ผู้คนตระหนักถึงความงามที่ต้องแลกมาด้วยชีวิต จึงมีการสั่งห้ามใช้ตะกั่ว ปรอท และสารเคมีอันตรายอื่น ๆ ในเครื่องสำอางอย่างเด็ดขาดแทบจะทั่วทั้งโลก

สรุปแล้วมาตรฐานความงามในยุคเรอแนซ็องส์สะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อและค่านิยมของสังคม แม้ว่าความงามในสมัยนั้นจะมาพร้อมกับอันตราย แต่ก็เป็นการแสดงออกถึงความหลากหลายและความซับซ้อนของวัฒนธรรมมนุษย์ ณ ช่วงเวลาหนึ่ง

อ่านเพิ่มเติม : 

สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ ศิลปะ และวัฒนธรรม แง่มุมต่าง ๆ ทั้งอดีตและร่วมสมัย พลาดไม่ได้กับสิทธิพิเศษ เมื่อสมัครสมาชิกนิตยสารศิลปวัฒนธรรม 12 ฉบับ (1 ปี) ส่งความรู้ถึงบ้านแล้ววันนี้!! สมัครสมาชิกคลิกที่นี่


อ้างอิง : 

https://www.news.com.au/lifestyle/real-life/true-stories/the-truth-behind-queen-elizabeths-white-clown-face-makeup/news-story/0b3fb5f8b97f20d43c0a62a558c0324e

https://ancientoriginsmagazine.com/queen-elizabeth-fashion

https://www.rmg.co.uk/stories/topics/elizabeth-i-fashion-beauty

https://www.royaltynowstudios.com/blog/elizabethi

https://www.guinnessworldrecords.com/news/2023/2/beauty-to-die-for-the-history-of-the-most-toxic-makeup-737194


เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อวันที่ 6 มกราคม 2568