| ผู้เขียน | เสมียนอารีย์ |
|---|---|
| เผยแพร่ |
“นางมณโฑ” ต้องตบหัวผัวสามที แผนแก้เผ็ดของ “หนุมาน” หวังทำ “ทศกัณฐ์” อับอาย
ครั้งหนึ่ง ทศกัณฐ์หมายจะสังหารพิเภก น้องชายผู้หันไปสวามิภักดิ์พระราม อันเป็นเหตุให้ฝ่ายพระรามรู้ไส้รู้พุงฝ่ายทศกัณฐ์ สมรภูมิแล้วสมรภูมิเล่าก็มีแต่จะเพลี่ยงพล้ำร่ำไป ศึกครั้งนั้นทศกัณฐ์ได้พุ่งหอกกบิลพัทไปยังพิเภก ทว่า พระลักษมณ์ใช้คันศรปัดหอกไปได้ แต่หอกกบิลพัทกลับปักเข้าที่อกของพระลักษมณ์แทน
พิษจากหอกกบิลพัททำให้อาการของพระลักษมณ์ทรุดหนัก พิเภกจึงได้กราบทูลพระรามให้ทราบวิธีแก้ไข โดยให้ไปหายาแก้ อันประกอบด้วย ต้นสังกรณีและต้นตรีชวา ที่เขาสัญชีพสัญญี, มูลโคพระศุลี ที่ถ้ำคีรีอินทกาล, หินบดยาใต้บาดาล ที่พญากาลนาครักษาไว้ ส่วนลูกหินสำหรับบดยาอยู่ที่กรุงลงกา ซึ่งทศกัณฐ์ใช้เป็นหมอนหนุนนอน
หนุมานได้รับมอบหมายภารกิจจัดหาสิ่งของเหล่านั้น และเมื่อเหลือของอย่างสุดท้ายคือ ลูกหินสำหรับบดยา หนุมานจึงเหาะไปยังกรุงลงกา ร่ายเวทมนตร์สะกดให้ทุกคนหลับใหล แต่ด้วยความคับแค้นใจของหนุมาน เมื่อเห็นทศกัณฐ์นอนอยู่กับนางมณโฑ ผู้เป็นมเหสี จึงคิดแก้แค้นหวังให้ทศกัณฐ์เกิดความอับอาย
โดยหนุมานเอาผมของนางมณโฑผูกติดกับเศียรของทศกัณฐ์ พร้อมกับร่ายคำสาปไม่ให้มีเวทมนตร์อันใดแก้ไขได้ นอกจากคำจารึกที่จารไว้ที่หน้าของทศกัณฐ์ ว่านางมณโฑต้องตบหัวทศกัณฐ์ 3 ครั้ง คำสาปจึงจะคลาย
“คิดแล้วจึ่งจับเอาเกศา มณโฑกัลยาสาวสวรรค์
ผูกติดกับเศียรทศกัณฐ์ ให้มั่นแล้วซ้ำสาปไว้
อันผมซึ่งเราผูกนี้ ใครมีเวทมนต์อย่าแก้ได้
ถึงเอาอาวุธอันเกรียงไกร ของท้าวหัสนัยน์ลงมา
เชือดฟันเท่าใดอย่าให้ขาด ด้วยอำนาจคำสาปของเราว่า
แล้วจึ่งจารึกสารา ลงไว้ที่หน้าอสุรี
ว่าถ้าใคร่จะแก้ผม ก้มให้มณโฑมเหสี
ตบหัวมึงลงสามที ผมนี้จึ่งหลุดออกไป”
ฟากทศกัณฐ์เมื่อตื่นมาก็สับสน “แต่ถุ้งเถียงกันอุตลุด ผัวชักเมียฉุดก็ไม่ไหว ประหลาดจิตคิดอัศจรรย์ใจ เหตุใดมาเป็นดั่งนี้” จนเมื่อสังเกตุว่าลูกหินสำหรับบดยาหายไปก็รู้ทันทีว่าฝ่ายพระรามนำไปทำยาแก้พิษจากหอกกบิลพัท
ทศกัณฐ์พยายามใช้ทุกสิ่งทั้งอาวุธและเวทมนตร์เพื่อทำให้ผมนางมณโฑหลุดออกไป “พญามารร่านร้อนดั่งไฟจุด จะแก้ผมให้หลุดก็ไม่ได้ ฉวยพระขรรค์เชือดตัดสักเท่าใด ก็ไม่ขาดออกจากกัน” แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะ “อันในอักษรมันบอกไว้ ให้เมียตบหัวลงสามที” อย่างไรทศกัณฐ์ก็ต้องถูกตบหัวสามทีอยู่วันยังค่ำ
ทศกัณฐ์ก็รู้สึกเสียหน้ามาก “ใครรู้จะสำรวลสรวลสันต์ อดสูแก่หมู่เทวัญ สารพันอัปภาคย์ทุกสิ่งไป” ขณะที่นางมณโฑก็ร้องไห้คร่ำครวญไม่อยากตบหัวสวามี แต่ที่สุดก็ต้องยอมทำ
“เมื่อนั้น มณโฑเยาวยอดพิสมัย
ยิ่งแสนโศกาสลดใจ ชลนัยน์ไหลอาบพักตรา
สุดคิดที่จะขัดบัญชาการ เยาวมาลย์นบนิ้วเหนือเกศา
กราบทูลขอโทษพระภัสดา ผ่านฟ้าจงโปรดปรานี
อย่าให้เป็นกรรมแก่ข้าบาท อันประมาทต่อเบื้องบทศรี
ว่าแล้วตบเศียรพระสามี สามทีก็หลุดออกจากกัน ฯ”
อ่านเพิ่มเติม :
- กลศึกแนวสวาทระหว่าง “หนุมาน-นางมณโฑ-ทศกัณฐ์” พล็อตพิสดารในรามเกียรติ์?
- “น้ำ” ในวรรณคดีทำให้เรื่อง “เพศ” ที่เป็นมุมปกปิด กลายเป็นเรื่องไม่ลับได้อย่างไร?
- ทศกัณฐ์คลั่งรัก? “มีเมียเป็นช้าง เป็นปลา” ฟัดนางสวรรค์หกชั้นฟ้า
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 28 มีนาคม 2565
