เรื่องของเรื่อง คือเมื่อใกล้ปีใหม่ เราก็เริ่มถามเพื่อนร่วมงานว่าใครไปเที่ยวไหน ใครกลับบ้าน สาวเมืองกาญจน์บอกว่ากลับบ้านจะเอา ผลไม้ เป็น “มะขวิด” ที่ชอบมาฝาก 

หนุ่มสุราษฏร์ได้ยินบอกว่าไม่รู้จักมะขวิด หน้าตาเป็นอย่างไร สำหรับคนใต้อย่าง ผลไม้ สมัยเด็กที่บ้านเขาคือ “กำซำ” ที่ไปเก็บจากในป่า

ยังไม่ทันที่จะอธิบายเรื่องของ มะขวิดกับกำซำเสร็จ สาวอุบลก็มาช่วยเติมเธอบอกว่าเด็กอุบล ต้อง “บักต้องแล่ง”, “บักผีผ่วน”, “บักยาง”

เมื่อถามว่า ผลไม้ แต่ละอย่างเป็นอย่างไรก็พอสรุปได้ คล้ายๆ กันว่า

เก็บ…จากในป่า, เก็บจากข้างนา, เอาก้อนหินปาต้นที่วัด ฯลฯ

หน้าตา…ลูกกลมๆ, สีเขียวพอสุกเป็นสีแดง ฯลฯ

รสชาติ…หวานๆ, บางลูกก็เปรี้ยว, กลิ่นหอมดีนะแต่คนไม่ชอบก็เหม็นแหละ ฯลฯ

แน่นอนว่าคำอธิบายไม่ได้ทำให้เห็นภาพที่ชัดเจน สุดท้ายพวกเราลองหาในกูเกิ้ล ต่างคนต่างดีใจที่ผลไม่บ้านเกิดตัวเองปรากฎตัวอยู่บนจอคอมพิวเตอร์

ผลไม้พื้นบ้านประจำถิ่น หากินที่ไหนไม่ได้ แต่กินที่ไรระลึกชาติได้ทุกที กลับบ้านปีใหม่นี้ใครได้กินอะไรช่วยกันโพสต์หน่อยค่ะ “ผลไม้ไฮโซ บ้านเราคือ….”