ที่มา | ศิลปวัฒนธรรม ฉบับกุมภาพันธ์ 2558 |
---|---|
ผู้เขียน | ปฐมพงษ์ สุขเล็ก |
เผยแพร่ |
พิธีแต่งงานชาวกัมพูชา ความสัมพันธ์กับตำนานเขมรโบราณ พระทอง-นางนาค
พิธีแต่งงานชาวกัมพูชา ในปัจจุบันนี้มีความสัมพันธ์กับตำนานเขมรโบราณเรื่อง “พระทอง-นางนาค” ซึ่งเป็นตำนานอธิบายเรื่องการสร้างเมืองกัมพูชา

สมัยก่อนชาวกัมพูชาจะใช้เวลาจัดพิธีการแต่งงานถึง 7 วัน แต่ปัจจุบันนิยมใช้เวลาประมาณ 2-3 วัน (หรือมากกว่านี้ขึ้นอยู่กับความพร้อมด้านต่างๆ อาทิ ฐานะของผู้แต่งงาน)
โดยเฉพาะพิธีกรรมวันที่สาม จะสัมพันธ์กับตำนานเขมรโบราณเรื่องพระทอง-นางนาค
พิธีกรรมวันสุดท้าย เริ่มตั้งแต่ช่วงเช้ามีพิธีสำคัญคือการผูกข้อมือคู่บ่าวสาว โดยเจ้าบ่าวและเจ้าสาวต้องใส่ชุดประเพณี คือ เจ้าสาวใส่ชุดนางนาค และ เจ้าบ่าวใส่ชุดพระทอง ซึ่งภาษาเขมรออกเสียงพระทองว่า เปรี๊ยะเทา เป็นเครื่องแต่งกายที่มีความสัมพันธ์กับตำนานเขมรโบราณเรื่องพระทอง-นางนาค เกี่ยวกับการแต่งงานที่เกิดครั้งแรก คือการแต่งงานของนางนาคกับพระทอง โดยเจ้าบ่าวจะต้องใส่ชุดพระทองและเจ้าสาวต้องใส่ชุดนางนาค ซึ่งถือว่าเป็นชุดแต่งกายที่งดงามที่สุด

ตำนานเรื่องพระทอง-นางนาค เล่าสืบต่อกันมาว่า “นางนาคชื่อทาวดีเป็นลูกนาคราชอาศัยอยู่ใต้บาดาล และพระทองเป็นเจ้าชายจากแดนไกล วันหนึ่งนางนาคแปลงกายเป็นมนุษย์ขึ้นมาเล่นน้ำ เป็นจังหวะที่พระทองเดินทางมาพบจึงเกิดหลงรักนางนาคและแต่งงานกัน บิดานางนาคจึงเนรมิตเมืองขึ้นให้ชื่อว่า ‘กัมพูชา’ ให้แก่พระทองและลูกสาวของตน พระทองจึงเป็นปฐมกษัตริย์แห่งกัมพูชา ต่อมาพระทองต้องการลงไปเมืองบาดาลแต่เป็นมนุษย์ไม่สามารถเดินทางไปได้ นางนาคจึงให้พระทองจับสไบเพื่อจะสามารถตามไปยังถ้ำใต้บาดาลได้”
ตำนานเรื่องนี้มีปรากฏในราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา ฉบับพระองค์นพรัตน์ อีกด้วย
อ่านเพิ่มเติม :
- “แม่เมือน” นางละครเชื้อสายไทยคนสุดท้ายในราชสํานักกัมพูชา และโลกนาฏศิลป์หลังเขมรแดง
- เขมรอยุธยา ญาติใกล้ชิดที่ถูกบิดเบือน
-
เจาะร่องรอย “แพน” นางละครชาวสยาม ผู้เกือบได้เป็นราชินีแห่งกัมพูชา?
สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ ศิลปะ และวัฒนธรรม แง่มุมต่าง ๆ ทั้งอดีตและร่วมสมัย พลาดไม่ได้กับสิทธิพิเศษ เมื่อสมัครสมาชิกนิตยสารศิลปวัฒนธรรม 12 ฉบับ (1 ปี) ส่งความรู้ถึงบ้านแล้ววันนี้!! สมัครสมาชิกคลิกที่นี่
หมายเหตุ : คัดมาบางส่วนจากบทความ เรื่องเก็บมาเล่า…พิธีแต่งงานชาวกัมพูชา “ความสัมพันธ์กับตำนานเขมรโบราณ พระทอง-นางนาค” เขียนโดย ปฐมพงษ์ สุขเล็ก ในศิลปวัฒนธรรม ฉบับกุมภาพันธ์ 2558)
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 22 มีนาคม 2562