| ผู้เขียน | ปดิวลดา บวรศักดิ์ |
|---|---|
| เผยแพร่ |
“ตกฟาก” ใน พจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 หมายถึง การเกิดหรือเวลาที่แม่ คลอด เด็กออกมาลืมตาดูโลก
ทำไมตกฟากถึงใช้ในความหมายนี้?
ต้องบอกว่าเดิมที คนสมัยก่อนเมื่อจะปลูกบ้านเรือน มักใช้ “ฟาก” หรือ “สับฟาก” (ไม้ไผ่สีสุก นำมาสับแล้วแผ่ออกเป็นแผ่นคล้ายกระดาน) มาเป็นพื้นเรือนเพื่อปูนอน เนื่องจากเย็นสบาย รับกับทรงบ้านในสมัยนั้นที่เป็นไม้ยกพื้นสูง ซึ่งลมเย็น ๆ ตรงใต้ถุนก็จะพัดผ่านร่องไม้ไผ่ช่วยคลายร้อนให้คนในบ้าน
เมื่อหญิงสาวจะคลอดลูก จึงได้นำพื้นเรือนดังกล่าวมาปรับใช้ โดยพวกเขาจะทำเตียงชั่วคราวหรือฟาก เตรียมไว้อยู่ไฟ เนื่องจากซี่ร่องดังกล่าวจะช่วยปัดเป่าความร้อน เพิ่มความเย็นสบาย ทั้งยังสามารถพัดพาเลือดและน้ำสกปรกต่าง ๆ ลงไป ทำให้เช็ดล้างได้สะดวก
เด็กที่คลอดออกมาในยุคโบราณจึงเรียกว่า “ตกฟาก” เนื่องจากตอนเด็กออกมาจะตกลงมายังฟากที่เตรียมไว้อยู่ไฟ และเวลาที่ทารกออกมาลืมตาดูโลกก็เรียกว่า “เวลาตกฟาก” ซึ่งผู้ใหญ่จะนำช่วงเวลาดังกล่าวไปดูดวงโหราศาสตร์ เพื่อทำนายชะตาของเด็กคนนั้นต่อไป
อ่านเพิ่มเติม :
อ้างอิง :
https://www.matichonweekly.com/column/article_556401
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2566
