| ผู้เขียน | กองบรรณาธิการศิลปวัฒนธรรม |
|---|---|
| เผยแพร่ |
หวังเจาจวิน นางกำนัลที่งดงาม, ชาญฉลาด ที่ “พระเจ้าฮั่นหยวนตี้” ไม่เคยเห็น เพราะคัดเลือกผู้หญิงจากภาพวาดของช่าง (ที่รับสินบน) จึงพลาดยกนางให้ผู้นำเผ่า “ซงหนู” แต่เธอก็ช่วยให้ฮั่น-ซงหนูไม่รบกันถึง 100 ปี
หวังเจาจวิน (บ้างเรียก หวางเจาจิน) เป็นชาวอําเภอจื่อกุย จังหวัดหนานจวิ้น (ปัจจุบันอยู่ในมณฑลหูเป่ย) กวีและชาวบ้านยุคต่อๆ มายกย่องหวังเจาจวินว่าเป็น 1 ใน 4 ยอดหญิงงาม (ได้แก่ ไซซี, หวังเจาจวิน, เตียวเสียน และหยางกุ้ยเฟย) เมื่อ “พระเจ้าฮั่นหยวนตี้” ประกาศคัดเลือกนางกำนัลจากหมู่ประชาชน หวังเจาจวินได้รับเลือกเข้าวัง
วังของพระเจ้าฮั่นหยวนตี้มีนางกำนัลเป็นจํานวนมาก พระองค์จึงให้ช่างวาดภาพมาวาดรูปนางกำนัลทั้งหมด แล้วคัดเลือกผู้ที่ถูกใจให้มาเข้าเฝ้าจากภาพวาดอีกที เหล่านางกำนัลต่างก็ติดสินบนกับช่างวาดภาพ ให้พวกเขาวาดตนเองออกมาให้ดูดีเพื่อจะได้พบกับกษัตริย์ แต่หวังเจาจวินไม่ยอมติดสินบน ดังนั้น รูปของนางจึงดูน่าเกลียด พระเจ้าฮั่นหยวนตี้จึงไม่เคยเรียกนางมาเข้าเฝ้า
ในเวลานั้น ชนเผ่า “ซงหนู” ที่อยู่ทางตอนเหนือของทะเลทราย แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มตะวันออก และ กลุ่มตะวันตก ฮูหานเสีย ประมุขของกลุ่มตะวันออกยอมสวามิภักดิ์ต่อราชวงศ์ฮั่น ส่วน จื้อจือ ประมุขของกลุ่มตะวันตกนั้นเป็นศัตรูกับราชวงศ์ฮั่น ต่อมากลุ่มตะวันตกถูกปราบปราม ฮูหานเสียจึงทําการวมเผ่าซงหนูให้เป็นหนึ่งเดียว
ศักราชเจี้ยนเจาปีที่ 5 (34 ปีก่อนคริสตกาล) ฮูหานเสียแห่งเผ่า “ซงหนู” ถวายหนังสือขอเข้าเฝ้ากษัตริย์แห่งราชวงศ์ฮั่น หลังได้รับอนุญาต ในปีถัดมาก็เดินทางจากราชสํานักของตน (ปัจจุบันอยู่บริเวณเมืองอูหลนปาทัวในมองโกเลีย) ไปยังเมืองฉางอัน เพื่อเข้าพบพระเจ้าฮั่นหยวนตี้ ฮ่องเต้จัดพิธีต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ พร้อมทั้งประทานทรัพย์สินและสิ่งของอีกเป็นจํานวนมากให้กับเขา ฮูหานเสียเสนอว่าอยากเป็นลูกเขยของราชวงศ์ฮั่น เพื่อสะดวกต่อการรักษาสัมพันธภาพกับราชวงศ์ฮั่นให้ยืนยาว พระเจ้าฮั่นหยวนตี้เห็นดีด้วย ตัดสินใจเลือกนางกำนัลมาคนหนึ่ง แต่งตั้งเป็นองค์หญิง แล้วให้แต่งงานกับเขา
เวลานั้นนางกำนัลที่คัดเลือกมาจากประชาชนเพื่อเข้ามาเป็นสนมกำนัลมีเป็นจํานวนมาก มีหลายคนที่แม้ว่าจะไม่อยากใช้ชีวิตเหมือนนักโทษที่ถูกคุมขังอยู่ในวัง แต่ก็ไม่ยินยอมที่จะแต่งงานออกเมืองไปอยู่ในที่ที่กันดารและล้าหลังอย่างเผ่าซงหนู
แต่มีนางกำนัลคนหนึ่งแสดงความสมัครใจที่จะแต่งงานกับประมุขของ “ซงหนู” นางก็คือ หวังเจาจวิน
เมื่อฮูหานเสียได้เห็นหวังเจาจวินที่สง่างาม ทั้งยังมีความรู้ ก็ถูกใจเป็นอย่างยิ่ง พระราชทานนามให้นางทันทีว่า “หนิงหูเยียนจือ” เมื่อหวังเจาจวินมาทูลลาพระเจ้าหยวนตี้ พระองค์เห็นบุคลิกลักษณะสง่างาม ความฉะฉานในการโต้ตอบ และรูปร่างหน้าตาที่สวยงาม อย่างที่ไม่มีผู้ใดในวังหลังจะมาเปรียบได้ ก็ทรงรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องตัดใจให้หวังเจาจวินจากไป
หลังหวังเจาจวินเดินจากไป พระเจ้าฮั่นหยวนตี้ก็โกรธเป็นฟื้นเป็นไฟทันที สั่งการให้หาสาเหตุว่า เหตุใดตัวจริงกับภาพวาดของหวังเจาจวินจึงแตกต่างกันมาก เมื่อรู้ว่าช่างชื่อเหมาเหยียนโซ่ว รับสินบนจากบรรดานางกำนัล ก็มีคําสั่งประหารชีวิตตัดหัวประจาน
หวังเจาจวินแต่งงานกับประมุขของซงหนู ราชวงศ์วงศ์ฮั่นกับเผ่าซงหนูก็ไปมาหาสู่กันอย่างสนิทสนมเป็นเวลาถึง 40 กว่าปี
หวังเจาจวินมีบุตรชายกับฮูหานเสีย 1 คน ต่อมาได้รับแต่งตั้งเป็นโยวรื่อจีหวัง หลังฮูหานเสียสิ้นพระชนม์หวังเจาจวินก็แต่งงานกับฝูจูเล่ยรั่วตี โอรสองค์โตของฮูหานเสีย ตามประเพณีนิยมของเผ่าซงหนู และมีลูกสาวด้วยกัน 2 คน หลังนางเสียชีวิต ศพของนางถูกฝังอยู่ที่เมืองกุยฮัว (ปัจจุบันอยู่บริเวณเมืองฮูฮอต)
คุณูปการของ “หวางเจาจวิน” ที่ยอมแต่งงานไปต่างแดนกับผู้นำเผ่าซงหนู สร้างสันติสุขที่ยาวนานกว่า 100 ปีให้แก่ชาวฮั่นและเผ่าซงหนู
อ่านเพิ่มเติม :
- “จางเชียน” จากนักการทูตที่หายสาบสูญ สู่ผู้บุกเบิกเส้นทางสายไหม
- “ศึกลำน้ำเฝย” น้อยชนะมาก เมื่อกำลังพลนับล้านพ่ายให้หลักหมื่น
ข้อมูลจาก :
หลี่เฉวียน.(เขมณัฏฐ์ ทรัพย์เกษมชัย แปล) ประวัติศาสตร์จีน ฉบับย่อ, สำนักพิมพ์มติชน 2556
ถาวร สิกขโกศลล. สี่ยอดหญิงงามผู้ผลิกประวัติศาสตร์จีน,บริษัท สร้างสรรค์บุ๊คส์ จำกัด 2544
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 9 ธันวาคม 2561
