ผู้เขียน | กองบรรณาธิการศิลปวัฒนธรรม |
---|---|
เผยแพร่ |
ในจำนวนพระราชโอรสและพระราชธิดาในกรมพระราชวังบวรสถานมงคล หรือ “วังหน้า” กรุงรัตนโกสินทร์ มีเพียง 2 พระองค์เท่านั้นที่ดำรงพระยศ “เจ้าฟ้า” ซึ่ง “เจ้าฟ้าวังหน้า” พระองค์แรก คือ สมเด็จพระเจ้าหลานเธอ เจ้าฟ้าพิกุลทอง กรมขุนศรีสุนทร พระราชธิดาในสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท ประสูติแต่เจ้าศรีอโนชา ส่วนองค์สุดท้าย คือ พระเจ้าราชวรวงศ์เธอ เจ้าฟ้าอิศราพงศ์

เจ้าฟ้าอิศราพงศ์ “เจ้าฟ้าวังหน้า” องค์สุดท้าย
พระเจ้าราชวรวงศ์เธอ เจ้าฟ้าอิศราพงศ์ (แรกประสูติคือ พระองค์เจ้าอิศราพงศ์) ประสูติเมื่อ พ.ศ. 2363 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
พระองค์ทรงเป็นพระราชโอรสใน สมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาศักดิพลเสพ วังหน้าในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งที่ยังทรงเป็น “กรมหมื่นศักดิพลเสพ” ประสูติแต่ พระเจ้าราชวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าดาราวดี พระราชธิดาในสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท วังหน้าในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช
ต่อมา พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สถาปนาพระอิสริยยศเป็นเจ้าฟ้า ด้วยทรงมีพระบิดาและพระมารดาเป็นพระองค์เจ้าทั้ง 2 พระองค์ คือ สมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาศักดิพลเสพ ทรงเป็นพระราชโอรสในรัชกาลที่ 1 ส่วนพระองค์เจ้าดาราวดีทรงเป็นพระราชธิดาในสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท

พระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อ พ.ศ. 2404 ในสมัยรัชกาลที่ 4 จากนั้นในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมืองขยายตัวมากขึ้น มีการตัดถนนหลายสายเพื่อความสะดวกในการคมนาคม
รัชกาลที่ 5 จึงพระราชทานนามถนนสายหนึ่ง ที่อยู่ใกล้กับที่ประทับของวังหน้าสมัยรัตนโกสินทร์ บริเวณเชิงสะพานพระปิ่นเกล้าในปัจจุบัน ว่า “ถนนเจ้าฟ้า” เพื่อระลึกถึงเจ้าฟ้าพระองค์นี้
อ่านเพิ่มเติม :
- “วังหน้า” กรุงรัตนโกสินทร์ มีกี่พระองค์ ใครบ้าง?
- “พระแสงราวเทียน” ของ “วังหน้าพระยาเสือ” สมบัติชาติที่สูญหาย คืนสู่วัดมหาธาตุฯ
- รู้จัก กรมพระราชวังบวรสถานพิมุข “วังหลัง” องค์แรกและองค์เดียวในยุครัตนโกสินทร์
สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ ศิลปะ และวัฒนธรรม แง่มุมต่าง ๆ ทั้งอดีตและร่วมสมัย พลาดไม่ได้กับสิทธิพิเศษ เมื่อสมัครสมาชิกนิตยสารศิลปวัฒนธรรม 12 ฉบับ (1 ปี) ส่งความรู้ถึงบ้านแล้ววันนี้!! สมัครสมาชิกคลิกที่นี่
อ้างอิง :
ศันสนีย์ วีระศิลป์ชัย. ชื่อบ้านนามเมืองในกรุงเทพฯ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : มติชน. 2551
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 3 ตุลาคม 2567