“อ ชั่วพ่อกู กูบำเรอแก่พ่อกู กูบำเรอแก่แม่กู กูได้ตัว

เนื้อตัวปลา กูเอามาแก่พ่อกู กูไปท่บ้านท่เมื

อง ได้ช้างได้งวงได้ปั่วได้นาง ได้เงือนได้ทองกูเอา

มาเวนแก่พ่อกู พ่อกูตายญังพี่กู กูพร่ำบำเรอแก่พี่”

– คำอ่านของ ศิลาจารึกหลักที่ 1 ด้านที่ 1 ตั้งแต่บรรทัดที่ 11-14

หนังสือ “จารึกพ่อขุนรามคำแหง วรรณคดีประวัติศาสตร์การเมืองแห่งกรุงสยาม” โดย รองศาสตราจารย์ ดร. พิริยะ ไกรฤกษ์ ได้กล่าวถึงถ้อยคำตามจารึกดังกล่าวว่า

“เซเดส์ได้ตั้งข้อสังเกตว่า ข้อความในบรรทัดที่ 11 ถึง 16 นี้มีลักษณะใกล้เคียงกันมากเกินกว่าที่จะเหมือนกันโดยบังเอิญกับคำสาบานของผู้ที่เลือกตั้งเจงกิสข่านเป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์มองโกล (Cœdès 1968 : 349 n.41) ม.จ.สุภัทรดิศ ดิศกุล ทรงแปลคำสาบานนี้ว่า

‘เราจะเดินไปข้างหน้าในการรบพุ่ง ถ้าเราจับได้สตรีและหญิงสาว เราจะยกให้แก่ท่าน เราจะไปล่าสัตว์ในแนวหน้า ถ้าเราได้สัตว์เราจะให้แก่ท่าน’ (สุภัทรดิศ 2522 : 229)…”

อนึ่ง พ่อขุนรามคำแหง ครองราชย์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 1822 ถึง 1841 ส่วน เจงกิจสข่านครองราชย์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 1749 ถึง 1770