| เผยแพร่ |
|---|
สงครามระหว่างแคว้นเย่ว์กับแคว้นอู๋เกิดขึ้นเป็นระยะ จน พ.ศ. 47 เหอหลูเจ้าผู้ครองแคว้นอู๋เห็นว่าแคว้นเยว่เพิ่งเปลี่ยนผู้นำคนใหม่คือ “โกวเจี้ยน” จึงถือโอกาสนำกำลังบุกโจมตีแคว้นเย่ว์ด้วยตัวเอง แต่กลายเป็นว่าตนเองได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตลงระหว่างที่ถอยทัพกลับ
จากนั้นฟูไชขึ้นรับตำแหน่งเจ้าแคว้นอู๋แทนบิดา สาบานว่าจะต้องกำจัดแคว้นเย่ว์ล้างหนี้เลือดครั้งนี้ให้ได้ ฟูไชสั่งคนให้คอยถามเขาเสมอๆ ว่า “ฟูไชท่านลืมความแค้นที่บิดาท่านถูกสังหารแล้วหรือ?” ทุกครั้งฟูไชจะหลั่งน้ำตาตอบว่า “ไม่ลืม ข้าไม่มีวันลืม”
2 ปีต่อมา (พ.ศ. 49) ฟูไชสั่งกองทัพตีแคว้นเย่ว์ที่เขาฟูเจียว โกวเจี้ยนเป็นฝ่ายพ่ายถูกกองทัพคู่โอบล้อมอยู่ใกล้กับเมืองหลวงของแคว้นเย่ว์ โกวเจี้ยนเจ้าแคว้นเยว่เชิญฟ่านหลี กับเหวินจ้งที่ปรึกษามาหารือเตรียมป้องกันแคว้นเย่ว์ ฟ่านหลีเสนอว่าให้โกวเจี้ยนยอมรับความอัปยศเพื่อบ้านเมืองเป็นการชั่วคราว ฟ่านหลีกับเหวินจ้งนำเครื่องบรรณาการและหญิงงามไปมอบให้ขุนนางคนสำคัญแคว้นอู๋ เพื่อให้ช่วยเจรจาว่าแคว้นเย่ว์ยอมแพ้
ฟูไชเจ้าผู้ครองแคว้นอู๋จึงจับโกวเจี้ยนและภรรยาไปเป็นตัวประกันที่แคว้นอู๋ โดยให้มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบเก็บกวาดหลุมฝังศพของเหอหลู ตัดหญ้ามาเลี้ยงม้า ทุกครั้งที่ฟูไชจะนั่งรถม้าเดินทางโกวเจี้ยนต้องเป็นจูงม้า วันหนึ่งฟูไชป่วยโกวเจี้ยนขอเข้าเยี่ยม ฟูไชเพิ่งถ่ายทุกข์หนัก โกวเจี้ยนก็แตะมาชิมดูแล้วว่า อาการป่วยของฟูไชอีกไม่นานก็จะหายดีดังเดิม
ฟูไชตกใจและซาบซึ้ง คิดไปเองว่าโกวเจี้ยนที่ถูกจับมา 3 ปี คงจะภักดีจริง หมดเขี้ยวเล็บเป็นแน่แล้ว จึงปล่อยกลับแคว้นเยว่ ใน พ.ศ. 52 แม้จะมีขุนนางคัดค้านก็ไม่ฟัง
ฝ่ายโกวเจี้ยนเมื่อกลับแคว้นเย่ว์โกวเจี้ยนก็ไม่ลืมที่จะพัฒนาประเทศ ออกตรวจตราดูแลทุกข์สุขประชาชน และคิดแก้แค้นอยู่ตลอดเวลา ที่สำคัญคือคอยเตือนตัวเอง ไม่ให้ลืมความอัปยศยามอยู่แคว้นอู๋ ใช้ชีวิตอย่างสมถะ และ “นอนหนุนขอนไม้ต่างหมอน กินดีขม”
โกวเจี้ยนมอบหมายให้เหวินจ้งช่วยบริหารงานราชการ ให้ฟ่านหลี่ทำหน้าที่ฝึกซ้อมกำลังพล ขณะเดียวกันก็รับข้อเสนอของที่ปรึกษาทั้ง 2 คน ที่ให้ผูกมิตรกับแคว้นใหญ่อย่างแคว้นฉี แคว้นฉู่ แคว้นจิ้น แต่แสดงออกต่อแคว้นอู๋อย่างนอบน้อมและคล้อยตาม เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกปราบปรามจากแคว้นอู๋ นอกจากนี้ยังติดสินบนกับขุนนางแคว้นอู๋เพื่อให้ช่วยเขาพูดถึงสิ่งดีๆ ต่อหน้าฟูไช
ขณะที่ฟูไชกำลังมัวเมาในสุรานารี และลุ่มหลงในอำนาจ และฟางเส้นสุดท้ายของแคว้นอู๋ก็คือ อุบายสาวงามที่ฟ่านหลีส่งไซซีไปให้ฟูไช ไซซีคอยดูแลเอาใจฟูไช พร้อมๆ กับการยุยงส่งเสริมให้ฟูไซสิ้นเปลืองกำลังและทรัพย์สินในการก่อสร้างอาคารที่สวยงามใหญ่โต เพื่อทำลายเศรษฐกิจและแสนยานุภาพของแคว้นอู๋
พ.ศ. 61 ฟูไชแคว้นอู๋ทำศึกกับแคว้นจิ้น โกวเจี้ยนถือโอกาสระดมพลเข้าตลบหลัง แคว้นอู๋พ่ายแพ้ย่อยยับ พ.ศ. 70 แคว้นอู๋ก็สิ้นชาติถูกผนวกเข้ากับแคว้นเย่ว์ทั้งหมด ฟูไชถูกบีบจนต้องฆ่าตัวตาย
ข้อมูลจาก
หลี่เฉวียน-เขียน, เขมณัฏฐ์ ทรัพย์เกษมชัย-แปล, ประวัติศาสตร์จีนฉบับย่อ, สำนักพิมพ์มติชน มกราคม 2556
ถาวร สิกขโกศล. แลหลังแดนมังกร เล่ม 1, สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์ ตุลาคม 2533
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 22 มีนาคม 2564
