| ผู้เขียน | กองบรรณาธิการศิลปวัฒนธรรม |
|---|---|
| เผยแพร่ |
หากโสเภณีเป็นอาชีพเก่าแก่ที่สุดของโลกเช่นนั้นแล้ว ศิลปะอันละเอียดอ่อนกว่าของการเป็นนางใน ก็คืออาชีพเก่าแก่อันดับสองในราชสำนักยุโรป นางในที่ถูกมองว่ามีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์ยุโรปคือ มาดาม เดอ ปอมปาดูร์ นางในของพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 ผู้เป็นหญิงสาววัย 24 ปีซึ่งมาจากชนชั้นกลาง ก้าวขึ้นสู่ประตูต้องห้ามแห่งพระราชวังแวร์ซายส์ ใน ค.ศ. 1745
นางมีสิริโฉมงดงาม ดังที่กอมเต ดูฟอรต์ เดอ เชอแวร์นี กล่าวถึงมาดาม เดอ ปอมปาดูร์ ว่า “ไม่มีชายใดที่มีชีวิตอยู่จะไม่อยากได้เธอเป็นนางในหากทำได้ เธอมีรูปร่างงดงาม สูง แต่ไม่สูงเกินไป ใบหน้ากลมได้สัดส่วน ผิวพรรณสุดวิเศษทั้งมือและแขน ดวงตาไม่ใหญ่มาก ทว่าสดใส มีไหวพริบ และเป็นประกายที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็น ทุกสิ่งเกี่ยวกับเธอกลมกลึง รวมทั้งกิริยาอาการด้วย เธอโดดเด่นอย่างแท้จริงจากหญิงสาวในราชสำนักทั้งปวง แม้หญิงบางคนจะสวยงามมากก็ตาม”
ความสง่างามของมาดาม เดอ ปอมปาดูร์ ทำให้พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 ทรงพอพระทัยอย่างยิ่ง จึงทรงแต่งตั้งให้นางเป็น “สนมเอก” ซึ่งเชื่อกันว่ามาดาม เดอ ปอมปาดูร์ แตกต่างจากนางในโดยทั่วไปตรงที่ว่า เธอมีอาการเฉื่อยชาทางเพศ สิ่งที่น่าแปลกใจคือ แม้ว่าเธอจะขาดตกบกพร่องในเรื่องเพศ แต่เธอกลับครองตำแหน่งสนมเอกของกษัตริย์ฝรั่งเศสได้นานถึง 19 ปี
Eleanor Berman อธิบายถึงนางในผู้เฉื่อยชาในเรื่องเพศอย่าง “มาดาม เดอ ปอมปาดูร์” ในหนังสือ “นางในกษัตริย์” ได้น่าสนใจว่า หญิงสาวผู้นี้ไม่ใฝ่ทางเพศ มีหลักฐานบางอย่างชี้ชัดว่าเธอป่วยเป็นโรคติดเชื้อในช่องคลอดเรื้อรัง ซี่งในเวลานั้นยังไม่มีหนทางรักษา ทำให้พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 ทรงผิดหวังกับสมรรถภาพของเธอจนต้องละจากเตียงนอนของเธอโดยไม่ได้จูบลา และทรงคร่ำครวญว่า “ข้าอยู่กับนางนกทะเลเย็นชืด”
ด้วยความที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 เป็นผู้กระหายความใคร่และเริงรมย์กับการร่วมรักวันละหลายครั้ง นางจึงต้องเสแสร้งสนุกไปกับการออกแรงของพระองค์ ดังภาพหญิงที่เปลือยเปล่าอยู่ในแสงเทียนอันอบอุ่น เฝ้ารอให้พระราชาเสร็จกิจ
แน่นอนว่าความเฉื่อยชาทางเพศย่อมเป็นข้อเสียเปรียบใหญ่หลวงของนางใน ความงามของมาดาม เดอ ปอมปาดูร์ ก็เหี่ยวเฉาเพราะบรรยากาศอันเป็นพิษในพระราชวังแวร์ซายส์ ในวัย 20 กว่าเธอสง่างามสดชื่น แต่ความรุนแรงของชีวิตในแวร์ซายส์พรากความงามตามธรรมชาติของเธอไป ชุดและอัญมณีเริ่มดึงดูดสายตาจากผู้พบเห็นไปจากใบหน้าเธอ ผู้เขียนหนังสือเล่าว่า คืนหนึ่งเธอปรากฏตัวในชุดลูกไม้มูลค่า 22,500 ลีร์ มูลค่าเท่ากับที่ดินหนึ่งผืน
แต่ความบกพร่องอีกด้านอย่างเรื่องทางเพศดังกล่าว มิได้ทำให้มาดาม เดอ ปอมปาดูร์ สูญเสียตำแหน่งสนมเอกของพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 เพราะเธอได้เปลี่ยนความรักให้กลายเป็นความผูกพัน เป็นมิตรภาพอันล้ำลึกอย่างชำนิชำนาญ เป็นที่ปรึกษาและผู้รับฟังที่ดี ให้ความสำราญกับพระองค์แต่เพียงผู้เดียว
มาดาม เดอ ปอมปาดูร์ยังเป็นผู้สนใจการก่อสร้างในพระราชวัง เรื่องที่สร้างความสำราญให้พระองค์คือ การรับฟังเธออ่านจดหมายส่วนตัวของข้าราชสำนัก หลังทำงานทั้งวัน พระเจ้าหลุยส์จะทรงพระสรวลกึกก้องขณะฟังเธออ่านข้อความถวายด้วยท่าทีมีชีวิตชีวาและสุดแสนจะบันเทิงเริงใจ
มาดาม เดอ ปอมปาดูร์กระตือรือร้นที่จะอุทิศถวายความเริงรื่นให้กับกษัตริย์ เธอตื่นแต่เช้าตรู่เข้าร่วมพิธีมิสซา และอดทนอยู่ร่วมอาหารค่ำจนดื่นดึก ตามด้วยการร่วมรัก (ที่เธอไม่ต้องการ) อาหารที่มันเลี่ยน ไวน์ปริมาณมากมาย การสนทนาแบบไม่จบสิ้น และหน้าที่ในราชสํานักซึ่งทําให้เธอหมดเรี่ยวแรง เธอไม่อาจจากที่พักไปพักผ่อนที่อื่นได้เลย เพราะกษัตริย์อาจเสด็จมาเมื่อใดก็ได้ ไม่ว่าจะมาเสวย มาสนทนา หรือมาร่วมสัมผัสรัก แม้จะมีตารางเวลาอันน่าเกรงขามถึงเพียงนี้ เธอก็ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองอ่อนล้า เบื่อหน่าย หรือป่วยไข้เลย ไม่เคยแม้แต่แสดงอาการเกรี้ยวกราด หรือบ้าคลั่ง
การรับใช้ใกล้ชิดสม่ำเสมอชนิดที่เรียกหาได้ทุกเวลาของมาดาม เดอ ปอมปาดูร์ ทำให้พระเจ้าหลุยส์รู้สึกว่าขาดเธอไม่ได้ ทั้งนี้ ด้วยพระองค์นั้นเสียพระบิดา พระมารดาเมื่อพระชันษาได้ 3 ปี เป็นเหตุให้พระองค์มีชีวิตที่แยกขาดจากมนุษย์อื่น ในฐานะกึ่งเทพทำให้พระองค์รู้สึกโดดเดี่ยว อย่างไรก็ตาม ในที่พักชั้นล่างใต้ชายคาของพระราชวังแวร์ซายส์ ยังมีมาดาม เดอ ปอมปาดูร์ มอบความอบอุ่นอ่อนโยนในบ้านให้กับพระองค์ชนิดที่พระองค์ไม่เคยพบจากพระบิดา พระมารดา หรือพระประยูรญาติมาก่อน และแน่นอนว่าย่อมไม่เคยพบจากพระชายาที่เข้ากันไม่ได้
เมื่อมาดาม เดอ ปอมปาดูร์ เสียชีวิตลงใหม่ๆ พระเจ้าหลุยส์แทบสิ้นสติ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเพราะเธอรับใช้ในฐานะนางในนานถึง 19 ปี อีกทั้งความผูกพันที่เธอมีต่อพระองค์ ทำให้พระเจ้าหลุยส์ต้องรั้งรอถึงสี่ปีก่อนจะแต่งตั้งนางในใหม่อย่างเป็นทางการ
อ่านเพิ่มเติม :
- เปิดมุ้ง “โสเภณีชั้นสูง” นางในแห่งราชสำนักผู้สวมเขากษัตริย์อังกฤษ-ฝรั่งเศส-เยอรมัน
- ภรรยารอง-ภรรยาน้อย ในพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งราชสำนักฝรั่งเศส
อ้างอิง :
Eleanor Herman. นางในกษัตริย์ – Sex with King. โตมร ศุขปรีชา แปล. กรุงเทพฯ : มติชน, 2553.
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2562
