“นายกฯ” มาจากไหน ทำไมเรียกตำแหน่งนี้ว่า “นายกรัฐมนตรี”

การประชุมสภาสมัยแรก หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475
(แถวแรกที่ 4 จากซ้าย) พระยาพหลพลพยุหเสนา นายกรัฐมนตรี ถ่ายภาพร่วมกับคณะรัฐมนตรี ในปี 2477

ตำแหน่ง “หัวหน้าผู้บริหารประเทศ” หรือ นายกรัฐมนตรี มีมาแต่อดีต เพียงแต่ยังไม่มีศัพท์คำว่า นายกรัฐมนตรี ใช้เท่านั้น เช่น จีนเรียกว่า “ไจ๊เสี่ยง” หรือ “มหาอุปราช” วรรณคดีสามก๊ก โจโฉ ก็เป็นดำรงตำแหน่งดังกล่าว, อินเดีย วรรณคดีเรื่องกามนิต – วาสิฏฐี ใช้คำว่า “ประธานมนตรี” ไทยเราก็ใช้คำว่าอัครมหาเสนาบดี, อัครมหาเสนาภิมุข, สมุหนายก, ประธานกรรมการราษฎร ฯลฯ

แล้วคำว่า “นายกรัฐมนตรี” เกิดขึ้นเมื่อใด ใครเป็นผู้บัญญัติศัพท์ขึ้น!!

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อคณะราษฎรเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบอบประชาธิปไตยแล้ว ได้ดำเนินการร่างรัฐธรรมนูญฉบับถาวรซึ่งกำหนดว่าจะให้เสร็จภายในวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2475  หนึ่งในจำนวนนั้นคือ “ร่างกฎหมายเปลี่ยนชื่อเสนาบดีเป็นรัฐมนตรี” ที่มีอภิปรายในการประชุมสภาร่างรัฐธรรมนูญตกลงเห็นควรให้เปลี่ยน “เสนาบดี” และ “กรรมการราษฎร”  มาใช้เป็น “รัฐมนตรี” แทน

พระธรรมนิเทศทวยหาร (อยู่ อุดมศิลป์) (ภาพจาก เว็บไซต์ กองอนุศาสนาจารย์ กรมยุทธศึกษาทหารบก)

ส่วนคำว่า “ประธานกรรมการราษฎร” ยังไม่ได้กำหนดว่าจะใช้อย่างไร จึงมอบให้พระยามโนปกรณ์นิติธาดา (ก้อน หุตะสิงห์) ดำเนินการต่อ พระยามโนปกรณ์ฯ ขอให้หลวงประดิษฐ์มนูธรรม (ปรีดี พนมยงค์) ช่วยหาข้อมูลเรื่องนี้จากรัฐธรรมนูญต่างชาติ และให้พระธรรมนิเทศทวยหาร (อยู่ อุดมศิลป์) ตำแหน่งอนุศาสนาจารย์ แปลเป็นภาษาไทย

หลวงประดิษฐ์ฯ เขียนบันทึกไว้สั้นๆว่า “ได้พบรัฐธรรมนูญฝรั่งเศสเขาเรียกหัวหน้าผู้บริหารประเทศของเขาว่า ‘Premier’ ส่วนอังกฤษนั้นเขาเรียก ‘Prime-Minister’ เยอรมันเรียกว่า ‘Chancellor’ จะเทียบคำไทยอย่างไรสุดแต่คุณพระจะพิจารณา”

พระธรรมนิเทศฯ ได้เทียบคำดังนี้ Premier เป็น นาย + ก ตามหลักภาษาบาลี แปลว่า “ผู้เป็นนาย” ในที่นี้ “นายกรัฐมนตรี” คือผู้อยู่เหนือ หรือ ผู้นำคณะมนตรีของประเทศ

คณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญคนสำคัญ 3 ท่าน คือ พระยามานวราชเสวี (ปลอด วิเชียร ณ สงขลา), หลวงประดิษฐ์ฯ และเจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี (สนั่น เทพหัสดิน ณ อยุธยา)ลงมติให้ใช้คำว่า “นายกรัฐมนตรี” แทนคำว่า “ประธานคณะกรรมการราษฎร ตั้งแต่วันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2475 เป็นต้นมา

(จากซ้ายไปขวา) พระยามานวราชเสวี, หลวงประดิษฐ์มนูธรรม, เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี

ไทยเป็นประเทศแรกที่กำหนดและใช้คำว่า “นายกรัฐมนตรี” สำหรับตำแหน่งหัวหน้าผู้บริหารประเทศ จากนั้นกัมพูชาเป็นประเทศที่ 2 ใช้เมื่อสมเด็จเจ้านโรดมสีหนุ เข้าดำรงตำแหน่ง “นายกรัฐมนตรี”  พ.ศ. 2488 และลาวใช้ประเทศที่ 3 พ.ศ. 2488 เมื่อเจ้าเพชรราชดำรงตำแหน่งหัวหน้า

คลิกอ่านเพิ่มเติม : “ฯพณฯ” ที่อ่านว่า “พณะท่าน” มาจากคำว่าอะไร-ย่ออย่างไร? ทำไมมี “ฯ” ด้านหน้า-หลัง

คลิกอ่านเพิ่มเติม : “เจ้าเพชรราช” บุรุษเหล็กแห่งอาณาจักรลาว ล่องไพรลุยที่เฮี้ยน ยิงเสือ-ปราบจระเข้


ที่มา

ดร. กวี อิศริวรรณ. “กำเนิดตำแหน่ง นายกรัฐมนตรี”, ศิลปวัฒนธรรม กรกฎาคม 2531.


เผยแพร่เนื้อหาในระบบออนไลน์เมื่อ พฤศจิกายน พ.ศ. 2560