กราบเรียน บรรณาธิการนิตยสารศิลปวัฒนธรรม ทราบ

ขอส่งบัตรอวยพรปีใหม่มายังท่านและคณะทำงานทุกๆ ท่านด้วยครับ พร้อมกับขอเริ่มต้นไว้อาลัยเกี่ยวกับ
สถานีรถไฟหลักสี่ในอดีตด้วยครับ! ตามสำเนาที่ได้ถ่ายเอกสารแนบด้วย…

ย้อนหลังไปก่อนจะมีโครงการโฮปเวลล์มหาประลัยนั้น ช่วงก่อนปี พ.ศ. ๒๕๓๕-๔๐ สภาพตัวภูมิทัศน์ของสถานีรถไฟดังกล่าวมันช่างสวยงามเสียจริงๆ ครับ เกินจะบรรยายเป็นตัวอักษรได้ นอกจากความทรงจำเท่านั้นเอง

ช่วงที่ผมเคยทำงานอยู่ที่การสื่อสารแห่งประเทศไทยมาก่อน ต้องพึ่งบริการโดยสารรถไฟขบวนสายกรุง
เทพฯ-เด่นชัย ออกเวลา ๐๗.๐๐ น. ทุกๆ วัน มาทำงานตามปกติ แบบตีตั๋วรายเดือน ถ้าพลาดไปต้องเป็นขบวนกรุงเทพฯ-พิษณุโลกแทนครับ ออกเวลา ๐๘.๓๐ น. ยอมไปทำงานสายครับ ดีกว่าลาหยุด

ผมยังจำสภาพของสถานีรถไฟเก่าได้ดี เป็นรูปร่างเรือนไม้แบบโบราณ และตัวหอสัญญาณสับเปลี่ยนขบวนรถขึ้นล่อง เป็นตัวตึกแบบปูน ๒ ชั้น แต่ไม่ได้ใช้งานนอกจากเป็นที่เก็บสัมภาระของบรรดาพ่อค้าแม่ขายที่มาทำมาหากินกัน นับว่าน่าเสียดายที่หลักฐานทางประวัติศาสตร์ของไทยช่วงในปี พ.ศ. ๒๔๗๖ ต้องถูกทำลายราพณาสูรไปครับ เพราะความเจริญทางการคมนาคมยุคใหม่นั้นเอง เสาเปรตบ้าบอต่างๆ วางขึ้นมาแทนและล้มเหลวในที่สุดไม่บรรลุผลตามเป้าหมายของทางบ้านเมืองไทย

มันน่าแปลกใจว่าทำไมทางท่านกรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม ถึงไม่คัดค้านป้องกันเอาไว้ครับ นับตั้งแต่สถานีรถไฟคลองรังสิตเก่าจนถึงสถานีรถไฟของตัวอำเภอโพธาราม (ราชบุรี) ถูกทำลายรื้อถอนไปจนประดุจเศษไม้เศษขยะธรรมดา ปราศจากคุณค่าจริงๆ ครับ โอ้อนิจจา อนิจจัง

เพราะเวลาทางกรมรถไฟหลวงจะก่อจัดสร้างตัวบริเวณของสถานีรถไฟต่างๆ ทั่วประเทศจะต้องขออนุญาต ตั้งชื่อตามที่กรมศิลปากรกำหนดชื่อป้ายสถานีรถไฟที่เอาไว้เรียกขานกัน และเวลาจะรื้อทำลายของเดิม มันไม่ต้องไปขออนุญาตกรมศิลปากรหรือครับ? แบบโบราณสถานทั่วไปครับ มันแปลกจริงนะ! ผมปรารถนาจะทราบจริงๆ ครับ

จึงขอร้องทุกข์เอาไว้เพียงเท่านี้ตามประสากบจำศีลแล้งน้ำยาผู้หนึ่งครับ เข้าตำราที่ว่าพูดไปสองไพเบี้ย จะนิ่งเสียไม่ได้อะไรเลยครับ

ขอแสดงความนับถือเสมอ

                   นายหันแตร

ตอบ

ขอขอบคุณนายหันแตรในไมตรีจิตที่ส่งให้กับคณะทำงานกองบรรณาธิการศิลปวัฒนธรรมครับ

ส่วนข้อสงสัยที่คุณนายหันแตรปรารถนาจะทราบ ต้องขอให้ทางกรมศิลปากรเป็นผู้ตอบครับ