
ผู้เขียน | เสี่ยวจิว |
---|---|
เผยแพร่ |
“คนแต้จิ๋ว” ทั่วโลก มีต้นทางมาจากเมืองแต้จิ๋ว ที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน แต่ “ภาษาแต้จิ๋วในไทย” บางคำ ที่ “คนแต้จิ๋วเมืองไทย” ใช้กัน ทำไม “คนแต้จิ๋วเมืองจีน” ที่เมืองจีนฟังไม่เข้าใจ
คนแต้จิ๋ว
คนแต้จิ๋วทั่วโลกมีประมาณ 30 ล้านคน อยู่ในประเทศจีน 20.5 ล้านคน ได้แก่ ถิ่นแต้จิ๋ว 4 จังหวัด (แต้จิ๋ว, ซัวเถา, กิ๊กเอี๊ย และซัวบ๊วย) ราว 14 ล้านคน, เซี่ยงไฮ้ 1 ล้านกว่าคน, ฮ่องกงและมาเก๊าราว 1.5 ล้านคน, กว่างโจวราว 1 ล้านคน, มณฑลไหหลำ 2 ล้านคน, ในเซินเจิ้น 5 แสนคน และที่อื่นๆ อีกรวมกว่า 5 แสนคน

นอกประเทศจีนราว 10 ล้านคน ได้แก่ ไทย 5 ล้านคน, ไต้หวัน 1 ล้านคน, มาเลเซีย 8 แสนคน, อินโดนีเซีย 8 แสนคน, สิงคโปร์ 4.5 แสนคน, กัมพูชา 4 แสนคน, เวียดนาม 4 แสนคน, ลาว 1 แสนคน, อเมริกา 3 แสนคน, แคนาดา 2 แสนคน, ฝรั่งเศส 1.5 แสนคน, ออสเตรเลีย 1 แสนคน และยังมีคนแต้จิ๋วในฟิลิปปินส์, บรูไน, พม่า และประเทศอื่นๆ

สำหรับประเทศไทย ประเทศที่มีคนแต้จิ๋วโพ้นทะเลมากที่สุด แต่ปัจจุบันคนรุ่นลูก, รุ่นหลาน ฯลฯ จำนวนมากพูดภาษาแต้จิ๋วไม่ได้ จำนวนคนแต้จิ๋วในไทยที่พูดแต้จิ๋วได้ดีไม่เกิน 1 ล้านคน รวมทั่วโลกมีคนที่พูดภาษาแต้จิ๋วราว 26-27 ล้านคน
ภาษาแต้จิ๋วในไทย
ภาษาแต้จิ๋วที่ต้นทางในเมืองจีน สำเนียงแต่ละท้องถิ่นก็แตกต่างกันไปบ้าง เช่นเดียวกับภาษาใต้ 14 จังหวัด ที่มีสำเนียงแตกต่างกันไป แต่ภาษาแต้จิ๋วจะหนักข้อกว่าหน่อยตรงที่บางคำสำเนียงอาจต่างกันจนทำให้เกิดความเข้าใจผิดได้ เช่น คนแต้จิ๋วส่วนใหญ่ออกเสียงว่า “ฮื้อ” (ปลา) แต่คนแต้จิ๋วในอำเภอเตี๊ยเอี๊ย ออกเสียงว่า “ฮู้” ซึ่งคำนี้สำหรับคนแต้จิ๋วอื่นๆ หมายถึง “ยันต์”
มาถึง “ภาษาแต้จิ๋วในไทย” สำหรับคนแต้จิ๋วโพ้นทะเล สำเนียงยังคงเหมือนที่บ้านเกิด แต่ในรุ่นต่อๆ มา แม้จะพูดภาษาแต้จิ๋วได้ แต่สำเนียงก็เพี้ยนไปตามหูที่เคยชินกับภาษาไทย รวมถึงเพี้ยนตามสำเนียงท้องถิ่นที่อาศัย เช่น นครปฐม, สุพรรณบุรี ฯลฯ
นอกจากนี้ “ภาษาไทย” บางคำที่คนแต้จิ๋วยืมใช้ตามคนไทยเพื่อความสะดวก แต่ทำให้สื่อสารกับคนแต้จิ๋วในประเทศอื่นๆ ยุ่งยากสับสน ขอยกบางคำที่ใช้กันอยู่มาเป็นตัวอย่างดังนี้
คำยืมภาษาไทยในภาษาแต้จิ๋วที่ใช้ในไทย | |
ภาษาไทย | คนแต้จิ๋วออกเสียง |
ตลาด | ตั๊กลัก |
ลูกจ้าง | หลกเจี่ยง |
วัด | อวก, อ๊วก |
ทำบุญ (รวมถึงการใส่บาตร) | เถี่ยมบุ้ง |
ธรรมเนียม | เถี่ยมเนี่ยม |
กะปิ | กั๊บปิ๊ |
ขวด | ก๊วก |
แกง (เฉพาะแกงเผ็ด) | เก็ง |
นักเลง | หลักเล่ง |
คำยืมจากภาษาไทยที่รวบรวมข้างต้น ใช้กันในชุมชนคนแต้จิ๋วและลูกหลานในเมืองไทยมานานมาก ถามว่านานแค่ไหนก็ต้องตอบว่า นานมากพอที่จะทำให้คนแต้จิ๋วรุ่นลูก รุ่นหลาน ฯลฯ เข้าใจผิดว่ามันเป็นภาษาแต้จิ๋ว
ปัญหาก็คือ เมื่อไปพูดกับญาติพี่น้องที่เมืองจีน เขาก็ไม่เข้าใจว่าเราพูดอะไร? เราก็งงว่าทำไมพูดภาษาแต้จิ๋วแล้วญาติไม่เข้าใจ?

หลายคนพยายามแก้ปัญหาด้วยการเขียนให้อ่าน เมื่อเขียนว่า “达叻” ญาติก็อ่านออกเสียงว่า “ตั๊กลัก” เหมือนกัน แต่ยังไม่เข้าใจเหมือนเราอยู่ดี เพราะ “达-ตั๊ก” แปลว่า บรรลุ, มาถึง ส่วน “叻-ลัก” แปลว่า แรง กลายเป็นว่ายุ่งเหยิงหนักกว่าเก่า เพราะที่เขียนไปนั้นใช้ตัวอักษรจีนถอดเสียงคำว่า “ตลาด” ในภาษาไทย ตามที่คนแต้จิ๋วออกเสียงว่า “ตั๊กลัก” แต่ในภาษาแต้จิ๋วใช้คำว่า “ฉี (市)” ถึงจะแปลว่า “ตลาด”
สรุปว่า “ภาษาแต้จิ๋วในไทย” บางคำ ที่คนแต้จิ๋วในจีนฟังไม่รู้เรื่อง จริงๆ เป็นคำยืมจากภาษาไทย แต่ทำไมคนแต้จิ๋วจึงออกเสียงเพี้ยนไปไกลถึงเพียงนั้น เรื่องนี้เป็นความสามารถเฉพาะตัวที่ยากจะอธิบาย
อ่านเพิ่มเติม :
สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ ศิลปะ และวัฒนธรรม แง่มุมต่าง ๆ ทั้งอดีตและร่วมสมัย พลาดไม่ได้กับสิทธิพิเศษ เมื่อสมัครสมาชิกนิตยสารศิลปวัฒนธรรม 12 ฉบับ (1 ปี) ส่งความรู้ถึงบ้านแล้ววันนี้!! สมัครสมาชิกคลิกที่นี่
อ้างอิง :
ถาวร สิกขโกศล. แต้จิ๋ว : จีนกลุ่มน้อยที่ยิ่งใหญ่, สำนักพิมพ์มติชน พ.ศ. 2554.
เหล่าตั้ง. ลูกหลานคนแต้จิ๋ว, โรงพิมพ์ นิวเซนจูรี่ พริ้นติ้ง แอนด์ แพจเกจจิ้ง, ธันวาคม 2549
แต้จิ๋ว: จากมาตุภูมิสู่โพ้นทะเล. เอกสารการประชุมวิชาการนานาชาติเฉลิมพระเกียรติ 60 พรรษา สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, 29 มิถุนายน 2558
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 18 เมษายน 2568.