วณิพกดีดกีตาร์รับบริจาคยุคแรกๆ ในไทย ข้างสนามหลวง พ.ศ. 2520

ภาพปก-วณิพก — “วณิพกกีตาร์” เอนก นาวิกมูล ถ่ายภาพ เสาร์ 23 กรกฎาคม 2520

ผู้เขียน	เอนก นาวิกมูล
เผยแพร่	วันศุกร์ที่ 25 สิงหาคม พ.ศ.2566

วณิพก ทันสมัยของปี 2520 ลานวัดมหาธาตุ ข้างสนามหลวง

วณิพกทั่วไป หากเป็นคนยุคเก่าก็ร้องเพลงขอทานแบบเก่าอย่างที่ป้าสำอางร้องขอจริงๆ หรือหวังเต๊ะร้องสาธิตบนเวที

อีกแบบ อยู่ในยุคถัดมา ถ้าไม่ร้องเพลงขอทานก็ร้องเพลงลูกทุ่ง หรือเพลงหมอลำ

หากร้องเพลงไม่เป็นก็ตีโทน ตีระนาด เป่าแคน สีซอ ตีกลอง ฯลฯ ไปตามความถนัด

คนที่เอากีตาร์มาดีดขอเงินอย่างที่พบในลานวัดมหาธาตุ ข้างสนามหลวงเมื่อวันเสาร์ที่ 23 กรกฎาคม 2520 น่าจะเป็นคนแรกๆ ที่เอากีตาร์มาดีดขอเงิน

ต้องมีความรู้ทางเพลงสากลพอสมควร…. หรือใครปลอมตัวมาก็ไม่รู้….!!??

ใช้วิทยุเก่าๆ ทางขวาของภาพเป็นตัวปล่อยเสียงออกลำโพงทางซ้ายที่วางอยู่ข้างกระเป๋า

เป็นภาพแปลกตาสำหรับคนทั่วไปในยุค 2520 พบแค่ครั้งเดียวหลังจากนั้นก็ไม่ได้พบอีกเลย

ลานวัดมหาธาตุแต่ก่อนเคยมีตลาดนัด มีของเก่าขายสารพัดทั้งพระเครื่ิอง หนังสือเก่า เครื่องลายคราม หีบเสียงแผ่นเสียงถ้วยชามรามไห รูปยาซิกาแรตขวดเหล้าฉลากสวยๆ คล้ายกับที่ขายกลางสนามหลวงวันเสาร์อาทิตย์

ผมไม่ค่อยมีสตางค์ แม้แต่จะซื้อรูปยาชิกาแรตรูปละไม่กี่บาทก็ยังต้องคิดแล้วคิดอีก เพราะเงินเดือนแค่ 2,000 เท่านั้น

วันหนึ่งกลั้นใจซื้อขวดเหล้าเก่าใบละบาทสองบาทใส่ลังกระดาษมาได้ราว 20 -30 ขวด เลือกเอาแต่ขวดที่ฉลากสวยๆ ซึ่งส่วนมากก็เป็นขวดเหล้าฝรั่ง ขนอย่างทุลักทุเลไปเก็บที่บ้านเป็นเวลานาน

ตอนหลังก็เอามาตั้งแสดงในนิทรรศการ และบ้านพิพิธภัณฑ์ เสียดายไม่มีเงินซื้อของเล่นเครื่องถ้วย หนังสือ และอะไรแปลกๆ อีกมากมาย

เสียดายจริงๆ เพราะตอนหลัง,น่าจะราวยุค 2525 ทั้งสนามหลวงและทางวัดมหาธาตุก็ให้เลิกตลาดนัดแบบนี้เสีย