โรงบ่อนเบี้ย เป็นพื้นที่บันเทิงของพระนครที่ได้รวมเอากิจกรรมการพักผ่อนหย่อนใจในยามค่ำคืนหลายอย่างเข้าไว้ด้วยกัน นับตั้งแต่การเล่นพนัน การชมมหรสพและการเดินหาของกินเล่น จนทำให้คนกรุงเทพฯ ออกมาเที่ยวเตร่ตามโรงบ่อนต่างๆ

โรงบ่อนเบี้ยในฐานะศูนย์รวมความบันเทิงนอกจากการเล่นการพนันแล้ว ยังมีความบันเทิงชนิดต่างๆ ที่เจ้าของบ่อนจัดหามาไว้เพื่อเป็นเครื่องดึงดูดใจให้ลูกค้าเข้ามาเล่นการพนันในบ่อน อาทิ ละคร โดยเฉพาะละครผู้หญิง  ลิเก งิ้ว เป็นต้น การแสดงเหล่านี้เล่นกันตั้งแต่เช้าประมาณเก้านาฬิกาไปจนถึงเที่ยงคืน

ในปี พ.ศ. 2430 – 2460 ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงในธุรกิจบ่อนเบี้ยขนาดใหญ่ กล่าวคือ รัฐได้เข้ามาควบคุมกิจการบ่อนเบี้ยด้วยการลดจำนวนบ่อนเบี้ยลงเรื่อยๆ ให้เหลือแต่บ่อนใหญ่ๆ และย้ายทำเลที่ตั้งจากริมถนนให้ไปอยู่ในที่ลับตาคนตามตรอกซอยต่างๆ แต่ตั้งอยู่ในเขตเศรษฐกิจของเมืองคือที่สำเพ็งและตอนใต้ของพระนครและได้พัฒนาบ่่อนใหญ่ที่เหลืออยู่ให้เป็นที่ศูนย์รวมความบันเทิง

ก่อนที่จะยกเลิกกิจการบ่อนเบี้ยไปอย่างถาวรในปี พ.ศ. 2460

สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ ศิลปะ และวัฒนธรรม แง่มุมต่าง ๆ ทั้งอดีตและร่วมสมัย พลาดไม่ได้กับสิทธิพิเศษ เมื่อสมัครสมาชิกนิตยสารศิลปวัฒนธรรม 12 ฉบับ (1 ปี) ส่งความรู้ถึงบ้านแล้ววันนี้!! สมัครสมาชิกคลิกที่นี่

---

เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 23 กันยายน 2560