ผู้หญิงไทยสมัยก่อน มีบทบาทเคียงบ่าเคียงไหล่ผู้ชายในด้านการผลิตมาตลอดไม่ว่าจะเป็นงานทำไร่หรือไถนา ฉะนั้นผู้หญิงในวัฒนธรรมไทยจึงมีศักดิ์ศรี มีส่วนร่วมในการผลิต และมีความจำเป็นที่ขาดไม่ได้ในครอบครัว

เมื่อลาลูแบร์เป็นราชทูตจากราชสำนัก เข้ามาเจริญทางไมตรีกับราชสำนักกรุงศรีอยุธยาสมัยสมเด็จพระนารายณ์ฯนั้น เขาสังเกตว่า ชีวิตประจำวันของผู้หญิงสยามคือ

“….ไปไถนา ไปขายของหรือซื้อของที่ในเมือง….”

ส่วนชีวิตประจำวันของผู้ชายสยามแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เมื่อไม่ได้ออกศึกสงคราม และไม่ได้ถูกเกณฑ์ไปรับใช้เจ้านายแล้วก็ “ได้แต่นั่ง เอนหลัง กินเล่น สูบยาสูบ แล้วก็นอนไปวันหนึ่งๆ เท่านั้น ภรรยาจะปลุกให้เขาตื่นขึ้นราว ๗ โมงเช้า เอาข้าวปลาอาหารมาให้บริโภค เสร็จแล้วก็ลงนอนต่อไปใหม่พอเที่ยงวันก็ลุกขึ้นมากินอีก  แล้วก็มื้อเย็นอีกคำรบหนึ่ง ระหว่างเวลาอาหารมื้อกลางวันกับมื้อเย็นนี้ เขาก็เอนหลังลงพักผ่อนเสียพักหนึ่ง เวลาที่เหลืออยู่นอกนั้นก็หมดไปด้วยการพูดคุยและเล่นการพนัน”