“เป็นเวลานานกว่า 300 ปีมาแล้ว มีพระเจ้าแผ่นดินพระองค์หนึ่ง ซึ่งปกครองแว่นแคว้นหลายแว่นแคว้นในประเทศจีน พระองค์มีพระโอรสองค์หนึ่งพระนามว่าเจ้าอู่ ซึ่งเป็นเจ้าชายตัณหาจัด ได้ข่มเหงภรรยาขุนนางจีนสำคัญๆไปหลายคน หญิงคนใดที่ไม่ยอมให้พระองค์ข่มเหงก็จะถูกฆ่าตายอย่างลึกลับ ขุนนางเหล่านี้ได้เข้าร้องเรียนพระเจ้าแผ่นดินถึงความประพฤติตัวไม่ถูกต้องทำนองคลองธรรมของพระราชโอรสและขู่จะถอดถอนพระเจ้าแผ่นดินออกจากราชบัลลังก์ ถ้าหากพระองค์ทรงปฏิเสธไม่ปลงพระชนม์พระราชโอรส

แต่สมเด็จพระราชินี (พระมารดาของเจ้าชายที่ถูกกล่าวหา) ทรงคัดค้านและเห็นว่าวิธีที่ดีที่สุดก็คือไล่พระโอรสออกนอกประเทศ พระเจ้าแผ่นดินทรงยินยอมและได้เล่าความคิดนี้แก่พวกขุนนาง พวกขุนนางก็พออกพอใจและเห็นด้วยกับพระองค์”

บางส่วนจากพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับ วัน วลิต พ.ศ.2182 ซึ่งเรื่องราวหลังถูกเนรเทศระบุว่า เจ้าชายองค์ดังกล่าว ได้เดินทางออกจากประเทศจีนและได้ไปสร้างเมืองไว้หลายแห่งทั้งที่ปัตตานี ลีคร (นครศรีธรรมราช) และอยุธยา [ข้อมูลจาก “ศรีวิชัย” ในรัฐปัตตานี โดย ศรีศักร วิลลิโภดม (รวบรวมอยู่ในหนังสือ รัฐปัตตานีใน “ศรีวิชัย” เก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์)]